Έμβλημα Πολυτεχνείου Κρήτης
Το Πολυτεχνείο Κρήτης στο Facebook  Το Πολυτεχνείο Κρήτης στο Instagram  Το Πολυτεχνείο Κρήτης στο Twitter  Το Πολυτεχνείο Κρήτης στο YouTube   Το Πολυτεχνείο Κρήτης στο Linkedin

Εξάρτηση από διάφορες ουσίες και Εθισμοί

(τσιγάρο, αλκοόλ, ναρκωτικά)

Κάθε είδους εξάρτηση οφείλεται σε αιτίες βιολογικές, ψυχολογικές ή κοινωνικές. Με τη λέξη εξάρτηση εννοούμε κάθε ουσία την οποία το άτομο δεν μπορεί να στερηθεί όπως είναι το κάπνισμα, το αλκοόλ, τα παυσίπονα, τα ναρκωτικά κ.λπ..
 
Κάπνισμα : Εξάρτηση που μπορεί να προκύπτει από την κοινωνική πίεση (ομάδα συνομηλίκων), ευχαρίστηση ή συνήθεια. Συνήθως το κάπνισμα ξεκινά στα χρόνια της εφηβείας μαζί με την ανάγκη να αποδείξει ο έφηβος ότι έχει μεγαλώσει, ότι τείνει να ανεξαρτητοποιηθεί, θέλει να δοκιμάσει νέες τάσεις ζωής κ.λπ..
 

Αλκοόλ : Ένας ενήλικας όταν πιεί λίγο και σε αραιά διαστήματα για να απολαύσει τη γευστική ευχαρίστηση του ποτού, μόνος ή σε παρέα δεν κινδυνεύει από αλκοολισμό. Όταν όμως μέσα από το ποτό προσπαθεί να ξεφύγει από αγχωτικές και στρεσογόνες καταστάσεις και νοιώθει ότι από εκεί θα βρει τη δύναμη και την ωριμότητα που χρειάζεται στη ζωή του, τότε οδηγείται στον αλκοολισμό και δημιουργεί επιπλέον πρόβλημα στον εαυτό του χωρίς να λύνει κανένα από τα πραγματικά του προβλήματα.
 
Παυσίπονα : Για την ανακούφιση κάποιου σωματικού πόνου χρησιμοποιούμε ως γνωστόν παυσίπονα. Όταν η χρήση τους υπερβαίνει την πραγματική ανάγκη τότε παρουσιάζεται εξάρτηση χρησιμοποιώντας ως απλή δικαιολογία την πρόληψη.

 
Ναρκωτικά : Είναι φυσικές ή χημικές ουσίες που προκαλούν ψυχική ή σωματική εξάρτηση. Οι αιτίες μπορεί να είναι κοινωνικές, οικονομικό-πολιτικές ή ψυχολογικές. Η παρέα των συνομηλίκων, η περιέργεια, η πρόκληση για μια νέα ριψοκίνδυνη εμπειρία, η λάθος εντύπωση για την εξάρτηση και τη λύση των προβλημάτων, οδηγεί το χρήστη στην αυτοκαταστροφή και το θάνατο. Πολλοί πιστεύουν ότι δε θα γίνουν σαν τους άλλους γιατί είναι πιο δυνατοί κάτι που φυσικά είναι μεγάλη πλάνη. Στην περίπτωση αυτή οφείλουν να αποδείξουν στην πράξη τη δύναμη τους με το να μη ξεκινήσουν καθόλου τη χρήση τέτοιων ουσιών αλλά με ρεαλιστικούς τρόπους να παλέψουν για τη ζωή, τις χαρές και τα προβλήματα της και όχι με τις ψευδαισθήσεις. Ο χρήστης δε θα καταφέρει ποτέ να ενηλικιωθεί πραγματικά, απλά θα βιώνει την πλήρη αποξένωση από τον εαυτό του, τον συνάνθρωπο του και την κοινωνία.

© Πολυτεχνείο Κρήτης 2012