Έμβλημα Πολυτεχνείου Κρήτης
Το Πολυτεχνείο Κρήτης στο Facebook  Το Πολυτεχνείο Κρήτης στο Instagram  Το Πολυτεχνείο Κρήτης στο Twitter  Το Πολυτεχνείο Κρήτης στο YouTube   Το Πολυτεχνείο Κρήτης στο Linkedin

04
Απρ

Παρουσίαση Διπλωματικής Εργασίας κ. Καργατζή Δημήτριου - Σχολή ΗΜΜΥ
Κατηγορία: Παρουσίαση Διπλωματικής Εργασίας   ΗΜΜΥ  
ΤοποθεσίαΛ - Κτίριο Επιστημών/ΗΜΜΥ
Ώρα04/04/2017 17:00 - 18:00

Περιγραφή:
ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΚΡΗΤΗΣ Σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών Πρόγραμμα Προπτυχιακών Σπουδών ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΡΓΑΤΖΗ ΔΗΜΗΤΡΗ με θέμα Ανάπτυξη και Μεταφορά Εικονικών Μηχανών σε Ετερογενείς Πλατφόρμες Υπολογιστικού Νέφους Virtual Machine Deployment and Migration on Heterogeneous Cloud Platforms Τρίτη 04 Απριλίου 2017, 5 μ.μ. Αίθουσα συνεδριάσεων Intelligence, Κτίριο Επιστημών, Πολυτεχνειούπολη Εξεταστική Επιτροπή Καθηγητής Ευριπίδης Πετράκης (επιβλέπων) Επίκουρος Καθηγητής Βασίλης Σαμολαδάς Επιστημονικός Συνεργάτης Δρ. Στέλιος Σωτηριάδης, Πανεπιστήμιο Τορόντο Περίληψη Το υπολογιστικό Νέφος προσφέρει ένα καινοτόμο επιχειρηματικό μοντέλο στους οργανισμούς για να υιοθετήσουν υπηρεσίες πληροφορικής μειώνοντας το κόστος, με μεγαλύτερη αξιοπιστία και επεκτασιμότητα. Επιλέγοντας μία συγκεκριμένη λύση στο υπολογιστικό Νέφος η επιχείρηση είναι άμεσα συνδεδεμένη με τον συγκεκριμένο πάροχο, τα πρωτόκολλα, τα πρότυπα και τα εργαλεία που χρησιμοποιεί με αποτέλεσμα να μη μπορεί να καταφύγει σε διαφορετική λύση στο μέλλον. Αυτός είναι ο κυριότερος λόγος για τον οποίο οι επιχειρήσεις δεν υιοθετούν υπηρεσίες υπολογιστικού Νέφους. Αν ο πάροχος αλλάξει την πολιτική ασφαλείας ή αυξήσει τις τιμές για τους πόρους που παρέχει, η επιχείρηση πρέπει να έχει τη δυνατότητα να μεταφέρει τις εργασίες της σε άλλον πάροχο. Σε αυτή τη δουλειά, εστιάσαμε στις απαιτήσεις της αυτοματοποιημένης μεταφοράς των εργασιών μίας επιχείρησης από έναν πάροχο σε κάποιον άλλον και συγκεκριμένα παρουσιάσαμε ένα μηχανισμό για τη μεταφορά εικονικών μηχανών από περιβάλλον Openstack σε VMware (Stratogen). Η βασική προσέγγιση είναι να πάρουμε ένα στιγμιότυπο μίας εικονικής μηχανής από ένα περιβάλλον και να το μεταφέρουμε σε ένα άλλο περιβάλλον. Εξετάσαμε τις απαιτήσεις για την επιτυχημένη μεταφορά και το συμπέρασμα είναι ότι η διαδικασία δεν είναι πλήρως αυτοματοποιημένη πάντα, απαιτώντας αρκετή παραμετροποίηση ανάλογα με τον τρόπο που γίνεται η εικονοποίηση στο κάθε περιβάλλον (μία διαδικασία που απαιτεί εξειδικευμένες γνώσεις). Για να γίνει όσο το δυνατόν περισσότερο αυτοματοποιημένη η διαδικασία, προτείνουμε τη χρήση ¨containers” στους παρόχους. Σχεδιάζουμε ένα μηχανισμό που υλοποιεί μεταφορά με τη χρήση ¨containers” σε λίγα μόνο βήματα και τρέχουμε μία σειρά από πειράματα για να αποδείξουμε αυτή την παραδοχή. Συμπεραίνοντας, η κανούργια τεχνολογία φαίνεται να ειναι πολλά υποσχόμενη αλλά ακόμα δεν υποστηρίζεται πλήρως από τα εργαλεία που στοχεύουν στη μεταφορά ανεξάρτητα του λειτουργικού συστήματος. Abstract Cloud computing offers an innovative business model for organizations to adopt IT services at a reduced cost with increased reliability and scalability. Adopting a cloud solution means binding to a specific platform and vendor, using specific protocols, standards and tools of the cloud and finally, running into a vendor lock-in situation. The fear of vendor lock-in is often cited as a major impediment to cloud service adoption. If the provider decides to raise its prices or change its security policies, the customer may have to consider to move his workloads to another provider. In this work we focus on the automatic migration requirements in Openstack systems and as a use case we present a mechanism for Virtual Machine (VM) migration (or of their running instances) between Openstack and KVM virtualization and another cloud platform that runs a different Virtualization engine (Stratogen and VMware is our case). The standard approach is to freeze the running instance of a VM and restart it under the new environment. We examined the requirements for successful migration and the conclusion is that migration is not always fully automatic as it might need lots of parameter tuning depending on differences in the type of virtualization engines used at source and target environments (a task that can be performed by a specialized expert). To alleviate the requirement of human intervention in the loop, we suggest using containers as the underlying virtualization technology. We propose a mechanism that implements migration using containers in a few steps and we run a series of experiments to show proof of concept. As a conclusion, the later technology proved to be feasible and more promising although it is still not fully supported by infrastructure (operating system) tools that allow migration independent of the state of the underlying operating system kernel at the time of transfer.
© Πολυτεχνείο Κρήτης 2012