Έμβλημα Πολυτεχνείου Κρήτης
Το Πολυτεχνείο Κρήτης στο Facebook  Το Πολυτεχνείο Κρήτης στο Instagram  Το Πολυτεχνείο Κρήτης στο Twitter  Το Πολυτεχνείο Κρήτης στο YouTube   Το Πολυτεχνείο Κρήτης στο Linkedin

04
Οκτ

Παρουσίαση Ερευνητικής εργασίας κ.καμπούρη Παρασκευής Μαρίας κ.Κυριακίδου Μαρουλίνας- Σχολή ΑΡΜΗΧ
Κατηγορία: Παρουσίαση Ερευνητικής Εργασίας  
Τοποθεσίαη παρουσίαση θα γίνει μέσω τηλεδιάσκεψης
Ώρα04/10/2023 11:00 - 12:00

Περιγραφή:

Ονοματεπώνυμο:Καμπούρη Παρασκευή Μαρία, Κυριακίδου Μαρουλίνα


Τίτλος:Γειτονιά των Δωμάτων: Το Δώμα ως Άλλος Χώρος Αστικής Συλλογικότητας
Title:Neighbourhood of Rooftops: The Rooftop as Another Space of Urban Common

Τετάρτη 4 Οκτωβρίου, 11.00 π.μ
https://tuc-gr.zoom.us/j/87323461654?pwd=YUkvbStYRlk3TWlRRjRSTi9WQ00yZz09

Εξεταστική Επιτροπή

Επίκουρη Καθηγήτρια  Βασιλική Γεροπάντα (επιβλέπουσα)
Αναπληρώτρια  Δήμητρα Χατζησάββα 
Αναπληρώτρια Παναγιώτα Καραμανέα 

Περίληψη

Με την απαρχή του μοντερνισμού και την εισαγωγή των στεγανοποιητικών στεγών, η επίπεδη οροφή έγινε βασικό στοιχείο της σύγχρονης αρχιτεκτονικής, αλλά ο εστιασμός προς τις τεχνολογικές καινοτομίες επισκίασε τις έρευνες για τις αρχιτεκτονικές της δυνατότητες. Με τα έργα πολλών δημιουργών που φαντάζονταν το ανώτερο επίπεδο των κτιρίων ως χώρο αξιοποίησης και με κύριο πρωτοπόρο τον Le Corbusier,η κληρονομιά του μοντερνισμού στην Ευρώπη ανήλθε σε τεράστιες εκτάσεις, στέγες. Μόλις τη δεκαετία του 1990 η οροφή άρχισε να θεωρείται κάτι περισσότερο από ένα περίβλημα, αλλά ως αναπόσπαστο μέρος της χωρικής ιδέας και του προγράμματος του έργου, καθώς τόσο οι αρχιτέκτονες όσο και οι προγραμματιστές αρχίζουν να συνειδητοποιούν τη χαμένη ευκαιρία μιας απρόσιτης, καθαρά τεχνικής στέγης. Στις σύγχρονες πόλεις, όπου ο δημόσιος χώρος βρίσκεται σε κρίση και ο άνθρωπος αδυνατεί να αισθανθεί μέρος μιας κοινότητας, το δώμα δίνει τη δυνατότητα ανάκτησης της συλλογικής ζωής χωρίς αυτό να σημαίνει αναγκαστικά την προσθήκη νέων κατασκευών, αλλά την ενεργοποίηση ήπιων προϋποθέσεων επανάκτησης της «γειτονιάς» στην απρόσωπη πολυκατοικία, τη δημιουργία δηλαδή καταστάσεων και ανθρωπίνων δραστηριοτήτων. Οι προοπτικές κατοίκησης των κοινόχρηστων δωμάτων, αποκτούν άλλη δυναμική και εμπλουτίζονται, όταν τα ανάγουμε στην κλίμακα της γειτονιάς και της πόλης. Γίνεται εμφανής, η δυνατότητα του κάθε μεμονωμένου δώματος να ενεργοποιηθεί και να ενταχθεί σε ευρύτερα σύνολα που θα αλλάξουν εξ ολοκλήρου τη φυσιογνωμία του αστικού τοπίου, αφήνοντας να πλανάται η υπόσχεση σύστασης ενός μελλοντικού, νέου εδάφους προς κατοίκησης για την πόλη.

© Πολυτεχνείο Κρήτης 2012