Συντάχθηκε 21-03-2025 13:08
Τόπος: Μ3 - Κτίριο ΜΗΧΟΠ, Μ3.108, Αίθουσα Συνεδριάσεων
Έναρξη: 28/03/2025 10:00
Λήξη: 28/03/2025 11:00
Τίτλος εργασίας: Γεωτεχνική έρευνα για τον βέλτιστο σχεδιασμό λιμνοδεξαμενής σε καρστικό περιβάλλον.
Τίτλος εργασίας στα αγγλικά: Geotechnical investigation in karst for the optimal design of a water reservoir
Τριμελής Εξεταστική Επιτροπή
1. Εμμανουήλ Στειακάκης, καθηγητής ΜΗΧΟΠ (Επιβλέπων)
2. Εμμανουήλ Μανούτσογλου, καθηγητής ΜΗΧΟΠ
3. Αντώνιος Βαφείδης, καθηγητής ΜΗΧΟΠ
Περίληψη
Στην εργασία αναλύονται οι βασικές αρχές σχεδιασμού και τα κριτήρια επιλογής θέσης λιμνοδεξαμενών σε καρστικό περιβάλλον. Επίσης, παρουσιάζονται τυπικές καρστικές γεωμορφές και οι μηχανισμοί αστοχίας που σχετίζονται με αυτές.
Τεκμηριώνεται η ανάγκη σχεδιασμού της γεωτεχνικής έρευνας και παρουσιάζονται οι εργασίες που πρέπει να λαμβάνουν χώρα με σκοπό την βέλτιστη διαχείριση των προβλημάτων που προκύπτουν κατά την κατασκευή και λειτουργία του έργου.
Για την διερεύνηση της επίδρασης του καρστ στην ευστάθεια του έργου, αξιολογήθηκε η περίπτωση λιμνοδεξαμενής με ύψος επιχώματος 10 m, εδαφικό κάλυμμα πάχους 6 m, σε καρστικοποιημένη βραχόμαζα με RMR = 30 με έγκοιλο κάτω από τη θέση του επιχώματος.
Η ανάλυση ευστάθειας του έργου έγινε αρχικά με αναλυτική μέθοδο, θεωρώντας ελαστική συμπεριφορά του βράχου που υπέρκειται του κενού. Με βάση την υπόθεση της «απλής υποστηριζόμενης δοκού» (simple supported beam), προέκυψε ότι, για πάχος οροφής εγκοίλου ίσο με 3 m, η κατασκευή αστοχεί όταν το μήκος οροφής του εγκοίλου είναι ≥ 16 m. Αστοχία προέκυψε και όταν ο λόγος πάχους προς μήκος οροφής του εγκοίλου είναι ≤ 0.25.
Χρησιμοποιώντας την ίδια γεωμετρία, έγινε διερεύνηση της συμπεριφοράς του έργου και με αριθμητική μέθοδο (λογισμικό Plaxis), θεωρώντας ελαστοπλαστική συμπεριφορά των γεωϋλικών. Τα αποτελέσματα της επίλυσης συγκλίνουν με αυτά της αναλυτικής μεθόδου, όταν το μήκος οροφής του εγκοίλου είναι ≤ 10 m.
Με βάση την καλή προσέγγιση των αποτελεσμάτων, η αριθμητική μέθοδος εφαρμόσθηκε για την μελέτη της ευστάθειας της κατασκευής σε σχέση με την ποιότητα του καρστικοποιημένου υποβάθρου (διαφοροποίηση RMR), αλλά και την επίδραση του μήκους του εγκοίλου (με σταθερό RMR = 60).
Διαπιστώθηκε ότι η κατασκευή λιμνοδεξαμενής, θεωρώντας καρστικά έγκοιλα διαφόρων μεγεθών σε διαφορετικές θέσεις, δεν απειλείται από αστοχία στην περίπτωση που η κατηγορία της βραχόμαζας χαρακτηρίζεται με RMR ≥ 30. Αντίθετα για RMR ≤ 20 η κατασκευή αστοχεί.
Σημειώνεται επίσης ότι για το καρστικό υπόβαθρο με τιμή RMR = 60 και πάχος οροφής εγκοίλου ίσο με 4 m, εκδηλώνεται αστοχία όταν το μήκος του εγκοίλου είναι ≥ 18 m.
