Συντάχθηκε 26-02-2025 13:33
Τόπος: Γ4 - Κτίριο Γ4
Έναρξη: 05/03/2025 11:00
Λήξη: 05/03/2025 12:00
Ονοματεπώνυμο:ΔΗΜΗΤΡΑ ΜΠΕΡΤΑΚΗ
Τίτλος:Διαχείριση της Βιομηχανικής Κληρονομιάς | Τα Κλωστοϋφαντουργεία της Αττικής
Title:Management of Industrial Heritage | The Textile Mills of Attica
Τετάρτη 5 Μαρτίου 2025,
Γ4(αίθουσα συνελεύσεων) 11.00πμ
Εξεταστική Επιτροπή
Καθηγήτρια Δέσποινα Διμέλλη (επιβλέπουσα)
Καθηγητής Νικόλαος Σκουτέλης
Καθηγητής Αλέξιος Τζομπανάκης
Περίληψη
Η παρούσα μελέτη αποτελεί μια κριτική ανάλυση της διαχείρισης της βιομηχανικής κληρονομιάς του κλάδου της Κλωστοϋφαντουργίας στην Αττική. Η κλωστοϋφαντουργία, με δυναμική εξέλιξη στην Ελλάδα, αποτελεί έναν από τους κύριους πυλώνες της εθνικής οικονομίας. Στην Αττική, η ανάπτυξή της ακολουθεί την πορεία των μεγάλων αστικών κέντρων του Πειραιά και της Αθήνας. Ο Πειραιάς, το μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας, αποτελεί το πρώτο βιομηχανικό κέντρο, ενώ στη συνέχεια ακολουθεί η εκβιομηχάνιση της Αθήνας. Οι κλωστοϋφαντουργίες της Νέας Ιωνίας αποτελούν εξαίρεση, καθώς ιδρύονται σε βιομηχανικές ζώνες. Στη βιομηχανική ζώνη της Ελευθερούπολης, τα Κλωστοϋφαντουργεία δημιουργούνται από ταπητουργούς πρόσφυγες της Μικράς Ασίας. Στον Περισσό, οι εγκαταστάσεις δημιουργούνται από το βιομήχανο Κυρκίνη, που οραματίζεται την ίδρυση κέντρου Κλωστοϋφαντουργίας. Εργατικοί συνοικισμοί αναπτύσσονται πλησίον των βιομηχανιών, διαμορφώνοντας το σύγχρονο αστικό τοπίο. Η αποβιομηχάνιση αφήνει πίσω, πλήθος εγκαταλελειμμένων βιομηχανικών κτιρίων, τα οποία διασπούν τη συνέχεια του αστικού ιστού. Τα κλωστοϋφαντουργικά συγκροτήματα αποτελούν τεκμήρια της ιστορίας, της μνήμης και της πολιτιστικής κληρονομιάς της Αττικής. Ωστόσο, πολλά από αυτά παραμένουν εγκαταλελειμμένα και αναξιοποίητα. Μεμονωμένες παρεμβάσεις καταφέρνουν να διασώσουν τμήματα της βιομηχανικής κληρονομιάς. Η επανένταξη των εγκαταλελειμμένων βιομηχανικών κτιρίων στον σύγχρονο αστικό ιστό, μαζί με τη διατήρηση της βιομηχανικής κληρονομιάς, μπορεί να διασφαλίσει τη διατήρηση της ιστορικής συνέχειας και της μνήμης.
Abstract
This study offers a critical analysis of the management of industrial heritage in the textile sector of Attica. The textile industry, dynamically evolving in Greece, constitutes one of the primary pillars of the national economy. In Attica, its development follows the trajectory of the major urban centers of Piraeus and Athens. Piraeus, the largest port in the country, becomes the first industrial center, with the industrialization of Athens following later. However, the textile factories in Nea Ionia present an exception, being established in industrial zones. In the Eleftheroupoli industrial zone, textile factories are founded by rug-making refugees from Asia Minor who settle in the area. In Perissos, the facilities are shaped by the active industrialist Kyrkinis, who envisions the creation of a textile center. Workers' settlements develop near the industries, shaping the modern urban landscape. Deindustrialization leaves numerous abandoned industrial buildings, disrupting the continuity of the urban fabric. The textile complexes serve as evidence of the history, collective memory, and cultural heritage of Attica. However, many of them remain abandoned and unused. Isolated interventions have succeeded in preserving parts of the industrial heritage. The reintegration of abandoned industrial buildings into the modern urban fabric, combined with the preservation of industrial heritage, can ensure the continuity of historical memory.
