Συντάχθηκε 04-11-2024 13:47
Τόπος: Κ4 - Κτίριο Κ4
Έναρξη: 06/11/2024 09:00
Λήξη: 06/11/2024 10:00
Ονοματεπώνυμο :Μουτζούρη Αγγελική-Καρολίνα
Τίτλος:Ομοιώματα κόσμων»,
Συνθέσεις που ισορροπούν μεταξύ κατακερματισμού και ολοκλήρωσης
Title: Images of worlds
compositions that perform a balancing act between fragmentation and integration.
Τετάρτη 6 Νοεμβρίου 2024, 9.00 π.μ.
Αίθουσα Μεταπτυχιακού Κ4
Εξεταστική Επιτροπή
Καθηγητής Σκουτέλης Νικόλαος (επιβλέπων)
Επίκουρος Καθηγητής Κακάβας Σπυρίδων
Καθηγητής Ανδρεαδάκης Δημήτριος
Περίληψη
Περίληψη της εργασίας στα Ελληνικά.
Θέμα της εργασίας αποτελούν έργα που επιζητούν τη συνέχεια μεταξύ κατακερματισμού και ολοκλήρωσης, αναζητούν το άπειρο μέσα στο πεπερασμένο. Μοιάζουν να έρχονται σε ρήξη με τον ορθολογισμό, καθώς οι καλλιτέχνες παίρνουν το ρίσκο να προσεγγίσουν το μυθικό, το αφελές, επιχειρούν να εξερευνήσουν τον κόσμο μέσα από ανορθόδοξες πρακτικές και οπτικές γωνίες. Αποδίδουν στην ύλη μια διάσταση που μοιάζει βιταλιστική πλησιάζοντας αρκετές φορές σε μια παμψυχιστική οντολογία. Προσεγγίζουν τα θέματά τους εικονοκεντρικά, ως συλλογές θραυσματικών επεισοδίων. Εντός της θραυσματικής φόρμας κάποια θραύσματα ξεχωρίζουν ως «Μονάδες»: σχήματα που δημιουργούν νοητές συνέχειες είτε συνδέοντας το σύνολο με υπερκείμενες και υποκείμενες δομές είτε δημιουργώντας συζεύξεις με ετεροτοπίες, διαφορετικά χρονικά σημεία, κατασκευές όπως αυτή του μυθικού παρελθόντος κ.ο.κ.
Σε αυτή την κατηγορία έργων εκδηλώνεται μια ιδιαίτερη σχέση με την κλίμακα, το μείζον και το έλασσον αντιπαραβάλλονται με τρόπο που ρηγματώνει τη φόρμα και επαναπροσδιορίζει το ρόλο και το μέγεθος του παρατηρητή. Επιπλέον, αναπτύσσονται διαλεκτικές σχέσεις με την έννοια του «εξωτερικού», της «άλλης μεριάς», τα έργα άλλοτε περιέχουν και άλλοτε περιέχονται, διαχέονται στο περιβάλλον τους σχηματίζοντας ασταθή και πορώδη όρια. Απαρτίζονται από νέφη σωμάτων και σχηματισμών, συντίθενται με τη λογική της ορδής, της συλλογής του σμήνους. Αν αναζητηθεί η αιτιώδης συνάφεια μεταξύ καλλιτεχνικής κίνησης και αναπαράστασης φαίνεται πως η αναπαράσταση δεν προκύπτει μέσα από μια γραμμική αιτιότητα, τα αίτια προκύπτουν παράλληλα με τα αποτελέσματα μέσα από κύκλους συμπλοκής και ανάδρασης.
Abstract [προαιρετικά]
The subject of this thesis concerns a collection of works that seek to bridge fragmentation and integration by seeking infinity within the bounds of the finite. These works appear to clash with rationalism, as the artists risk association with forces of the mythical or adopt marginal vantage points in their attempt to construct worlds. They ascribe a vitalist dimension to matter, thus risking alignment with a panpsychist ontology. Their approach to the subject matter is image-centric, with the synthesis emerging as a collection of fragmentary, imagistic episodes. Within the fragmentary form, some fragments come to formulate continuities, either by connecting to overarching or underlying structures, or by creating points of convergence with heterotopias, different temporal moments, or constructs like the recollection of a mythical past.
This body of work exhibits a peculiar relationship with scale, juxtaposing the immense and the minuscule in ways that rupture form and redefine both the observer's role and perception of size. Additionally, dialectical relations engage with the concept of “externality,” as the works both contain and are contained, dispersing into the environment and forming porous boundaries—they are composed as swarms. When the causal relationship between artistic intent and representation is examined, it seems that causes arise simultaneously with effects in a series of feedback loops.
