• Όλες οι κατηγορίες
• Δημόσιες Ανακοινώσεις
• Δημόσιες Παρουσιάσεις Φοιτητών
• Υποστήριξη Διδακτορικής Διατριβής Σερίδου Πετρούλα-Σχολή ΧΗΜΗΠΕΡ

Υποστήριξη Διδακτορικής Διατριβής Σερίδου Πετρούλα-Σχολή ΧΗΜΗΠΕΡ

• 1

• Συντάχθηκε 12-06-2023 13:58

  Ενημερώθηκε: -

  Τόπος:
  Σύνδεσμος τηλεδιάσκεψης
  Έναρξη: 19/06/2023 13:00
  Λήξη: 19/06/2023 15:00

  ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗΣ ΔΙΔΑΚΤΟΡΙΚΗΣ ΔΙΑΤΡΙΒΗΣ

  Όνοματεπώνυμο Υποψήφιου Διδάκτορα: Πετρούλα Σερίδου

  Α.Μ.: 2016057411

  Ημερομηνία Παρουσίασης: 19/06/2023

  Ώρα: 13.00-15.00

  Αίθουσα: Κ2.Α7

  Topic: TUC Zoom meeting invitation - ΠΕΤΡΟΥΛΑ ΣΕΡΙΔΟΥ ΔΔ

  Time: Jun 19, 2023 12:55 PM Athens

  Join Zoom Meeting

  https://tuc-gr.zoom.us/j/95108846273?pwd=QnFYa2I5aFgyWWE2WXBpdExuNzdSZz09

  Meeting ID: 951 0884 6273

  Password: 986891

  Θέμα Δ.Δ «Εφαρμογή νανοφυσαλίδων στην απολύμανση πόσιμου νερού και στη λειτουργία βιοαντιδραστήρων»

  Title PhD «Application of nano-bubbles in drinking water disinfection and the operation of bioreactors»

  Επιβλέπων: Oμ. Καθηγητής Νικόλαος Καλογεράκης

  Επταμελής Εξεταστική Επιτροπή:

  1. Νικόλαος Καλογεράκης
  2. Δανάη Βενιέρη
  3. Ιωάννης Γεντεκάκης
  4. Νικόλαος Νικολαΐδης
  5. Κωσταντίνος Κομνίτσας, ΜΗΧΟΠ
  6. Ανέστης Βλυσίδης, ΕΜΠ, Χημ. Μηχ.
  7. Διονύσιος Μαντζαβίνος, Παν. Πατρών, Χημ. Μηχ.

  Περίληψη:

  Η βακτηριακή μόλυνση του νερού αποτελεί σοβαρή απειλή για τη δημόσια υγεία και είναι επιτακτική ανάγκη να αποφευχθεί, διασφαλίζοντας την ποιότητα του νερού ώστε να μην υπάρξει μετάδοση ασθενειών μέσω του νερού. Επίσης, η παρουσία των οργανικών ρύπων κρίνεται ως θέμα μείζονος σημασίας από την διεθνή επιστημονική κοινότητα, καθώς οι συμβατικές εγκαταστάσεις λυμάτων δεν έχουν σχεδιαστεί με την προοπτική της απομάκρυνσης των ενώσεων αυτών, με αποτέλεσμα να γίνεται μερική ή ολική απόρριψή τους στους τελικούς αποδέκτες. Στο πλαίσιο αναβάθμισης των μεθόδων επεξεργασίας του νερού και των λυμάτων, η ανάπτυξη νέων τεχνολογιών που έχουν ως σκοπό να προσφέρουν υψηλής ποιότητας νερό στο χαμηλότερο δυνατό κόστος είναι στο επίκεντρο.

  Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται η τεχνολογία των νανοφυσαλίδων (Nanobubbles, NBs), η οποία είναι μια τεχνολογία αιχμής που έχει τραβήξει το επιστημονικό ενδιαφέρον τα τελευταία χρόνια λόγω των πιθανών εφαρμογών τους σε πολλούς τομείς της επιστήμης και τεχνολογίας. Η σημασία τους είναι ευρέως γνωστή για τoν ρόλο που διαδραματίζουν σε σχέση με το μέγεθος του και την σταθερότητα τους. Πιο συγκεκριμένα, πρόκειται για μικροσκοπικές σφαιρικές φυσαλίδες κάτω από 1 μm με μοναδικές φυσικές και μηχανικές ιδιότητες και σημαντικά πλεονεκτήματα έναντι των μακροφυσαλίδων. Μία από τις πιο αξιοσημείωτες ιδιοτήτες τους είναι η μεγάλη διάρκεια ζωής λόγω της σχεδόν αμελητέας άνωσης/πλευστότητας. Επιπρόσθετα, λόγω των μοναδικών τους ιδιοτήτων, οι νανοφυσαλίδες οδηγούν σε υψηλούς ρυθμούς μεταφοράς μάζας καθώς η εσωτερική πίεση της φυσαλίδας είναι αντιστρόφως ανάλογη με το μέγεθος της. Επομένως, οι νανοφυσαλίδες έχουν μεγάλη ειδική επιφάνεια που εντείνει τον ρυθμό μεταφοράς μάζας λόγω της μεγαλύτερης επιφάνειας επαφής μεταξύ της αέριας και της υγρής φάσης. Επιπλέον, η μεγάλη ειδική επιφάνεια τους συμβάλλει στην προώθηση χημικών αντιδράσεων, φυσικής προσρόφησης, και μεταφοράς μάζας στη διεπιφάνεια αερίου-υγρού.

  Ο οζονισμός είναι μια μέθοδος απολύμανσης που χρησιμοποιείται ευρέως, καθώς είναι γνωστό ότι το όζον είναι ένα από τα ισχυρά οξειδωτικά και είναι αποτελεσματικό εναντίον των βακτηρίων και των ιών. Ωστόσο είναι μια ασταθής ένωση και η αποτελεσματικότητα της μεθόδου περιορίζεται από το γρήγορο ρυθμό μείωσης της οξειδωτικής ικανότητας του διαλυμένου όζοντος. Ο χρόνος ημιζωής του όζοντος στην αέρια φάση είναι πολύ μεγαλύτερος (3 μέρες έναντι 20 min στους 20 oC) και επομένως η σύζευξη του όζοντος με την τεχνολογία των νανοφυσαλίδων δύναται να ενισχύσει την απολυμαντική δράση (και υπολειπόμενη δραστικότητα). Η παρούσα διδακτορική διατριβή έχει ως στόχο την μελέτη των εφαρμογών των νανοφυσαλίδων με ιδιαίτερη αναφορά στην επεξεργασία πόσιμου νερού για καλύτερη απόδοση στην εξουδετέρωση παθογόνων βακτηρίων. Επιπλέον, διερευνήθηκε η υπολειπόμενη δράση των νανοφυσαλίδων όζοντος. Ο κύριος στόχος της μελέτης είναι η σύγκριση της τεχνολογίας των νανοφυσαλίδων όζοντος σε σύγκριση με τον συμβατικό οζονισμό ως προς την απολύμανση καθώς και την απολυμαντική δράση του όζοντος. Τέσσερα είδη βακτηρίων (Escherichia coli, Bacillus cereus, Staphylococcus aureus, Enterococcus faecalis) μελετήθηκαν, τα οποία είναι σημαντικά για την ποιότητα του νερού. Με βάση τα αποτελέσματα, η εφαρμογή της τεχνολογίας των νανοφυσαλίδων όζοντος παρουσίασε σημαντική επίδραση στην αδρανοποίηση των βακτηρίων και στον ρυθμό διάσπασης του όζοντος, καθιστώντας την μια πολλά υποσχόμενη τεχνολογία για την επεξεργασία του πόσιμου νερού. Επιπλέον όσον αφορά την επεξεργασία του θαλάσσιου έρματος, μελετήθηκε η απόδοση της απολύμανσης της αρχικής συγκέντρωσης του βακτηρίου Εschericia coli (Ε. coli) (107 , 106, and 105 CFU/mL) και της υπολειπόμενης συγκέντρωσης του όζοντος σε διάφορες αλατότητες (1.5, 4, 8 and 15 PSU) με την χρήση των νανοφυσαλίδων όζοντος σε σύγκριση με τον συμβατικό οζονισμό. Τα αποτελέσματα έδειξαν στατιστική διαφορά στην υπολειπόμενη συγκέντρωση οξειδωτικών που έχουν δημιουργηθεί από την αντίδραση του θαλασσινού νερού με το όζον με την χρήση των νανοφυσαλίδων όζοντος στην χαμηλότερη αλατότητα, 1.5 PSU για όλες τις βακτηριακές συγκεντρώσεις καθώς και στα 4 PSU αλατότητα μόνο στην χαμηλότερη συγκέντρωση. Στην χαμηλότερη αλατότητα, η υπολειπόμενη συγκέντρωση των οξειδωτικών με την εφαρμογή των νανοφυσαλίδων όζοντος είναι 6 φορές μεγαλύτερη σε σύγκριση με τον συμβατικό οζονισμό. Η αλατότητα παρουσιάζει ισχυρή επιρροή στην υπολειπόμενη δραστικότητα του όζοντος, καθώς όσο αυξάνεται η αλατότητα, αυξάνονται τα ιόντα χλωρίου και βρωμίου με τα οποία το όζον αντιδρά ταχέως. Η χρήση νανοφυσαλίδων όζοντος φαίνεται να αποδίδει καλύτερα καθώς επιτυγχάνεται μεγαλύτερη απόδοση απολύμανσης και μεγαλύτερη υπολειπόμενη συγκέντρωση.

  Μια επιπλέον εφαρμογή των νανοφυσαλίδων που μελετήθηκε στην συγκεκριμένη διδακτορική διατριβή είναι η εφαρμογή των νανοφυσαλίδων αέρα σε τεχνητούς υγροβιότοπους, καθώς μελέτες έχουν δείξει ότι η παροχή αερισμού στους τεχνητούς υγροβιότοπους οδηγεί σε καλύτερη απόδοση απομάκρυνσης οργανικών ρύπων. Η παροχή αερισμού επετεύχθη μέσω των νανοφυσαλίδων, οι οποίες παρήχθησαν μέσω ενός νανοσωλήνα-διαχυτήρα και μέσω της ηλεκτρόλυσης. Στον τεχνητό υγροβιότοπο με τον διαχυτήρα των νανοφυσαλίδων εντοπίστηκε η καλύτερη απομάκρυνση της φαινόλης και του τολουολίου καθώς και στον συνδυασμό των δύο ρύπων σε σύγκριση με τoν υγροβιότοπο ελέγχου. Επιπλέον, η συγκέντρωση του οξυγόνου σε αυτό το σύστημα διατηρήθηκε σε υψηλά επίπεδα (πάνω από 7 mg/L) σε όλους τους πειραματικούς κύκλους. Στη συνέχεια, πρωτοβάθμια-επεξεργασμένο αστικό λύμα προερχόμενο από τον βιολογικό καθαρισμό της περιοχής του Πλατανιά (Χανιά) χρησιμοποιήθηκε ως υπόστρωμα μαζί με τους οργανικούς ρύπους φαινόλης και τολουολίου αρχικής συγκέντρωσης 100 ppm. Και σε αυτή την περίπτωση, αυτός ο υγροβιότοπος επέδειξε την καλύτερη απομάκρυνση των οργανικών ρύπων, φαινόλη και τολουόλιο, καθώς η προσθήκη του αστικού λύματος ενίσχυσε την απόδοση του υγροβιότοπου, ο οποίος λειτουργεί με την ηλεκτρόλυση. Μετρήθηκαν όλες οι παράμετροι ποιότητας των λυμάτων, παρουσιάζοντας μεγάλη αποτελεσματικότητα απομάκρυνσης σε όλα τα συστήματα, ωστόσο δεν αναφέρθηκε σημαντική διαφορά μεταξύ των τεχνητών υγροβιότοπων.

  Τέλος, ένας άλλος τομέας στον οποίο εφαρμόστηκαν οι νανοφυσαλίδες είναι η βιολογική αποκατάσταση. Ειδικότερα, στην φυτοαποκατάσταση εξετάστηκε η επίδραση της άρδευσης με νερό με νανοφυσαλίδες οξυγόνου (ONBs). Σε αυτή τη μελέτη, χώμα  από ένα πεδίο βολής συλλέχθηκε και εμπλουτίστηκε με αντιμονίτη (Sb(III)) αρχικής συγκέντρωσης 50 mg/kg και διεξήχθη ένα πείραμα για να διερευνηθεί εάν η πικροδάφνη (Nerium oleander) σε συνδυασμό με οργανικά οξέα (OAs) και ONBs μπορεί να συσσωρεύσει το αντιμόνιο Sb στη ρίζα και να το μεταφέρει περαιτέρω στον υπέργειο ιστό. Η μετατόπιση του Sb για κάθε επεξεργασία ήταν πολύ χαμηλή, επιβεβαιώνοντας ότι το φυτό N. oleander δεν μπορεί να μεταφέρει το Sb από τη ρίζα στους βλαστούς. Μεγαλύτερη ποσότητα Sb συσσωρεύτηκε στα φυτά που ποτίστηκαν με τα ONBs. Όσον αφορά στην βιοσυσσώρευση των στοιχείων Fe, Mg και Mn από το έδαφος στους φυτικούς ιστούς, το Fe και το Mn δεν κινητοποιήθηκαν, ενώ το Mg εκχυλίστηκε καθώς ο παράγοντας βιοσυγκέντρωσης αξιολογήθηκε πάνω από ένα και σημαντικά υψηλότερος με την παρουσία ONBs. Ο παράγοντας βιοσυσσώρευσης του Mn και του Mg ήταν σημαντικά μεγαλύτερος όταν τα ONBs χρησιμοποιήθηκαν, ενώ η αντίθετη τάση παρατηρήθηκε όσον αφορά τον παράγοντα μετατόπισης. Οι νανοφυσαλίδες μπορούν να ενισχύσουν τη σταθεροποίηση αυτών των μετάλλων στις ρίζες ενώ δεν συμβάλουν στην μετατόπιση τους στο υπέργειο τμήμα του φυτού. Επιπλέον, διερευνήθηκε η κινητοποίηση του αντιμονίου (Sb) από το έδαφος με βιοενισχυμένες ή όχι διαδικασίες σε συνδυασμό με την τεχνολογία νανοφυσαλίδων. Τα ONBs ενίσχυσαν την κινητοποίηση του Sb στα μη-βιοενισχυμένα πειράματα. Η βιοενίσχυση είχε σημαντική επίδραση στην απελευθέρωση Sb στην υδατική φάση αφού το ποσοστό του Sb που παραμένει στο έδαφος βρέθηκε να είναι χαμηλότερο στο βιοενισχυμένο πείραμα υποδηλώνοντας την κινητοποίηση περίπου 75% του αρχικού Sb στο έδαφος. Οι νανοφυσαλίδες βρέθηκε να μην έχουν σημαντική επίδραση στην απελευθέρωση Sb από τα εδάφη, καθώς το ίδιο ποσοστό Sb βρέθηκε επίσης στη βιοενισχυμένη επεξεργασία με νερό NBs.

  Εν κατακλείδι, το βασικό συμπέρασμα που προκύπτει από την συγκεκριμένη έρευνα είναι η σημαντική συμβολή της τεχνολογίας των νανοφυσαλίδων καθώς βρέθηκε να είναι αποτελεσματική σε διάφορους περιβαλλοντικούς τομείς, όπως η απολύμανση, η διαχείριση λυμάτων και η φυτοεξυγίανση. Επομένως, η εφαρμογή των νανοφυσαλίδων είναι μια πολλά υποσχόμενη μέθοδος και συνίσταται για συστήματα επεξεργασίας νερού και εδάφους.

  Abstract:

  A major threat to human health is considered the bacterial contamination and the subsequent infections and there is dire need to prevent the waterborne diseases to ensure water safety. Moreover, the occurrence and the fate of trace organic compounds in wastewater have attracted the attention and the concern of the scientific community since conventional wastewater treatment plants (WWTPs) have not been designed for their elimination leading to their discharge to natural water bodies and the effects of chronic exposure to low levels of these compounds are unknown. Within the context of upgrading the water and wastewater treatment processes, the development of new treatment technologies is addressed, with a view to provide high quality water at the least possible cost to the consumers.

  Nanobubbles (NBs) technology is an emerging solution, which is considered that has brought revolution in the field of water treatment and contaminants remediation. NBs are tiny spherical bubbles with a diameter less than 1 μm and exhibit notable characteristics in comparison to the macrobubbles (MaBs). First and foremost, the long residence time thanks to their stability is highlighted as a vital property, since it has been found that NBs remain stable in aqueous solution for a long period of time, due to their negligible buoyancy. Moreover, NBs improve the mass transfer effect and the oxidation ability, on account of the fact that the contact area of gas and water is increased. In addition, the gas solubility and chemical reactions at the gas-liquid boundary are remarkably enhanced.

  In terms of water disinfection processes, ozonation is widely used since ozone is a strong oxidant and highly efficient to inactivate pathogenic organisms for the prevention of waterborne diseases spread to users and the environment. However, the performance of this method is limited by the fact that ozone is unstable and short lived as the decay rate in water is high. By combining the higher gaseous ozone half-life time (3 days versus 20 min at 20 oC) and the noteworthy properties of NBs technology, the use of ozone nanobubbles (OzNBs) is proposed for water and ballast water disinfection. The main objective of this study is to compare the effect of ozone nanobubbles on the inactivation of the pathogenic microorganisms and the residual activity compared to the conventional ozonation in tap water and ballast water. In this study, four harmful types of bacteria commonly used as primary indicators of contamination in fresh water quality were selected (Escherichia coli, Bacillus cereus, Staphylococcus aureus, Enterococcus faecalis). Based on the experimental results, applying OzNBs technology had a considerable effect on inactivation and the ozone decay rate was greatly decreased, hence it can be concluded that it is a promising technology for drinking water treatment. As regards the ballast water disinfection, the survival rate of Escherichia coli (E. coli), which was used as indicator microorganism, along with the ozone consumption at different salinities (1.5, 4, 8 and 15 PSU) and bacterial concentrations (107, 106, and 105 CFU/mL) with and without supplementation of OzNBs were investigated. The results indicated a statistical difference in the residual concentration of total residual oxidants (TRO) with the presence of OzNBs at salinity level 1.5 PSU and at 4 PSU only at the lowest bacterial content. At a low salinity and high bacterial concentration, the concentration of TRO was 6-fold higher in the presence of OzNBs. The salinity of water has a strong impact on the residual concentration of ozone. When salinity is increased, ozone reacts more rapidly with the bromide and chloride ions. The use of OzNBs exhibited a greater disinfection performance and higher residual activity.

  In this thesis, another application of NBs technology that was investigated was the implementation of air nanobubbles (ANBs) in constructed wetlands as it has been found that artificial aeration enhances the removal rate of conventional pollutants (COD, nitrogen and phosphorus) as well as organic compounds. The oxygen supply was conducted via nanobubble injection by a nanotube porous diffuser and in-situ electrochemical production. A higher removal rate was observed when ANBs were supplemented in wetland bed through the nanotube diffuser in phenol and toluene removal and in combination of both compared to the control. In addition, the oxygen content remained at a high level (above 7 mg/L) in all experimental cycles. Moreover, primary-treated wastewater collected from Wastewater Treatment Plant (WWTP) in Platanias (Chania) was used as substrate in wetlands along with the concentration of phenol and toluene at 100 ppm. Also in this case, the CW supplemented with ANBs by nanotube diffuser exhibited better performance in phenol and toluene removal, while the addition of wastewater enhanced the efficiency of integrated-electrolysis CW. All the wastewater quality parameters were measured, exhibiting great removal efficiencies in all CWs, however no significant difference was reported among the treatments.

  Finally, another field in which NBs were applied was bioremediation. In particular, the impact of irrigation with water supplemented with oxygen nanobubbles (ONBs) was also examined. In this study, soil from a shooting range was collected and spiked with an initial antimonite (Sb(III)) concentration of 50 mg/kg and a pot experiment was conducted to investigate whether Nerium oleander assisted by organic acids (OAs) and ONBs could accumulate Sb in the root and further translocate it to the aboveground tissue. The translocation of Sb for every treatment was very low, confirming that N. oleander plant cannot transfer Sb from the root to the shoots. A higher amount of Sb was accumulated in the plants that were irrigated with the ONBs. As regards the bioaccumulation of the elements Fe, Mg and Mn from soil to plant tissues, Fe and Mn were not be mobilized, whereas Mg was extracted as the bioconcentration factor (BCF) was evaluated above one and significant higher with the presence of ONBs. The BCF of Mn and Mg were significantly greater when ONBs were used for irrigation, while the opposite trend was observed regarding the translocation factor. Nanobubbles can enhance the stabilization of these elements in roots and not the translocation to the upper part of the plants. Moreover, the mobilization of antimony (Sb) from soil by non-bioaugmented and bioaugmented processes coupled with nanobubble technology was investigated. ONBs enhanced the mobilization of Sb in the non-bioaugmented experiments. The bioaugmentation had a significant effect in Sb release to the aqueous phase since the percentage of Sb remaining in the soil was found to be lower in the bioaugmented experiment implying the mobilization of about 75% of the original Sb in the soil. Nanobubbles were found to have no significant effect on Sb release from the soils, since the same percentage of Sb was also found in the bioaugmented treatment with NBs water.

  In conclusion, the overall outcome of this study based on the experimental evidence is the significant contribution of NBs technology to various environmental fields including disinfection, wastewater treatment, and phytoremediation. In this regard, the application of NBs technology is paving the way to novel integrated and highly efficient water and soil treatment systems.

  
  

  ---

• 1