Συντάχθηκε 03-04-2023 14:55
Τόπος: η παρουσίαση θα γίνει μέσω τηλεδιάσκεψης
Σύνδεσμος τηλεδιάσκεψης
Έναρξη: 05/04/2023 10:00
Λήξη: 05/04/2023 11:00
Ονοματεπώνυμο:Ευάγγελου Κατσανεβάκη
Τίτλος«Αρχιτεκτονικά Αφηγήματα στην Ανθρωποκαινο Εποχή:
Η σύγχρονη οικολογική συνθήκη ως σχεδιαστική πρακτική»
Title:“Architectural Narratives in the Anthropocene Age:
The Contemporary Ecological Condition as Design Praxis”
Τετάρτη 5 Απριλίου 2023, 10.00 π.μ.
μέσω τηλεδιάσκεψης
Εξεταστική Επιτροπή
Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Παναγιώτα Καραμανέα (επιβλέπουσα)
Αναπληρωτής Καθηγητής Αλέξιος Τζομπανάκης
Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Δήμητρα Χατζησάββα
Περίληψη
Η παρούσα ερευνητική εργασία, εξετάζει το ρόλο της αρχιτεκτονικής στο σύγχρονο οικολογικό συγκείμενο, μελετώντας ποιότητες συνυφασμένες με το αφήγημα της Ανθρωπόκαινου εποχής. Διανύεται μία πορεία ανάλυσης με εφαλτήριο την θεωρία της Ανθρωπόκαινου, με στόχο την ανάδειξη της σύγχρονης γεωλογικής υποβάθμισης και συγχρόνως το συσχετισμό της με τον ανθρώπινο παράγοντα. Νεο-υλιστικές προσεγγίσεις σχετικά με την Ανθρωπόκαινο και την σύγχρονη οικολογία συνθέτουν το θεωρητικό υπόβαθρο της εργασίας, αναπτύσσοντας θεωρήσεις του τόπου, του κοινωνικού ζητήματος και της σχέσης ανθρώπινου - μη-ανθρώπινου [human- non-human].
Στην πρώτη ενότητα αναλύονται βασικά σημεία της σύγχρονης οικολογίας, τα οποία εγείρουν ερωτήματα σχετικά με την πολλαπλότητα των οντοτήτων και των συσχετίσεων τους στο γεωλογικό παρόν. Εστιάζοντας στο έργο του Γάλλου φιλοσόφου Μπρούνο Λατούρ, εξετάζονται αφηγήματα της μυθολογικής υπόστασης της φύσης, αναδεικνύονται συσχετισμοί τεχνητού και φυσικού περιβάλλοντος, και αναλύεται ο όρος κοινωνία-κοινωνικό, όπως ο ίδιος τον εξέφρασε, αμφισβητώντας τόσο την πρωτοκαθεδρία του όρου άνθρωπος όσο και του όρου φύση. Η πορεία αυτή αποπειράται να επαναπροσδιορίσει μεγάλες ενοποιητικές κατηγορίες, θέτωντας τα θεμέλια για νέους τρόπους κατοίκησης της γης, την ανάπτυξη οικολογικής σκέψης και πρακτικής, πέρα από τον ανθρώπινο εξαιρετισμό, επιδιώκοντας έναν συμπεριληπτικό χαρακτήρα στη συνθετική διαδικασία.
Η δεύτερη ενότητα επικεντρώνεται στο ρόλο της αρχιτεκτονικής στο σύγχρονο γεωλογικό παρόν μας. Πώς οι παράγοντες που συνθέτουν κάθε τοπίο το διαμορφώνουν με την πάροδο του χρόνου σε ένα αυτόνομο οικοσύστημα ικανό να ενσωματώνει μεταβολές και να επαναπροσδιορίζεται; Θα αναλυθούν διεθνής πρακτικές και στρατηγικές σχεδιασμού που συμπεριλαμβάνουν τόσο βιοτικά όσο και αβιοτικά συστήματα, αναδεικνύοντας την πολλαπλότητα του εκάστοτε τοπίου. Επεμβάσεις μεγάλης κλίμακας, στις οποίες παρατηρείται η ανάγκη σχεδίασης των συνθηκών των μικρότερων “κόσμων” που συνθέτουν τη μακροκλίμακα. Στον αντίποδα της οργανωτικής οριοθετημένης σχεδίασης, οι προτάσεις που θα αναλυθούν προσανατολίζονται στο σχεδιασμό συνθηκών και στην ανάδειξη συσχετισμών μεταξύ των οντοτήτων που συνθέτουν ένα δυνητικά μεταβαλλόμενο τοπίο.
Abstract
This thesis examines the role of architecture in the contemporary ecological context, studying qualities interwoven with the Anthropocene narrative. A path of analysis is traversed, using Anthropocene theory as a starting point, in order to highlight contemporary geological degradation while relating it to the human factor. Neo-materialist approaches to the Anthropocene and contemporary ecology constitute the theoretical background of the work, developing considerations of place, the social question and the human-non-human relationship.
The first section analyses key points of contemporary ecology, which raise questions about the multiplicity of entities and their relations in the geological present. Focusing on the work of the French philosopher Bruno Latour, it examines narratives of the mythological existence of nature, highlights the correlations between artificial and natural environments, and analyses the term society-social as he expressed it, questioning both the primacy of the term human and the term nature. This course attempts to redefine major unifying categories, laying the foundations for new ways of inhabiting the land, developing ecological thought and practice beyond human exceptionalism, and pursuing an inclusive character in the compositional process.
The second section focuses on the role of architecture in our contemporary geological present. How do the factors that compose any landscape reshape it over time into an autonomous ecosystem capable of incorporating change and redefining itself? International planning practices and strategies that include both biotic and abiotic systems will be analyzed, highlighting the multiplicity of each landscape. Large-scale interventions, in which the need to design for the conditions of the smaller 'cosmos' that make up the macro-scale is observed. In contrast to organised boundary design, the proposals to be examined are oriented towards the design of conditions and the emergence of interrelationships between the entities that make up a potentially shifting landscape.
