Συντάχθηκε 30-06-2020 15:00
Τόπος: η παρουσίαση θα γίνει μέσω τηλεδιάσκεψης
Σύνδεσμος τηλεδιάσκεψης
Έναρξη: 01/07/2020 14:00
Λήξη: 01/07/2020 15:00
Ονοματεπώνυμο:Πέτρος Φούσκας
Τίτλος:«Συνθετικές Μεταγραφές της Αστικότητας στο αρχιτεκτονικό έργο των Alvaro Siza Vieira και João Louis Carrilho da Graça»
Title:“Compositional transcriptions of urbanity in the architectural work of Alvaro Siza Vieira and João Louis Carrilho da Graça”
Τετάρτη 1 Ιουλίου 2020, 14.00 μ.μ.
https://tucgr.zoom.us/j/82 92049171?pwd =RjdwNTVYR FJ4V2J1VDFIQ WxHbDc3dz09
Εξεταστική Επιτροπή
Αναπλ. Καθ.: Δήμητρα Χατζησάββα (επιβλέπουσα)
Αναπλ. Καθ.:Αλέξιος Τζομπανάκης
Επίκουρη Καθηγήτρια Πανίτα Καραμανέα
Περίληψη
Ο τρόπος με τον οποίο η αρχιτεκτονική ενσωματώνεται σε ένα συγκεκριμένο περιβάλλον, αλλά και ο τρόπος με τον οποίο αυτό το περιβάλλον ανασχηματίζεται με την αρχιτεκτονική είναι γενικά εγγενές χαρακτηριστικό της μεσογειακής αρχιτεκτονικής πράξης. Αυτή η ένταξη στην Πορτογαλία έχει επιτευχθεί με ιδιαίτερη λεπτομέρεια και ευαισθησία, από την κλίμακα της κατοικίας, μέχρι την κλίμακα του αστικού ή τοπιακού εδάφους. Ένα από τα σημαντικότερα χαρακτηριστικά αυτής της διαδικασίας είναι η ενσωμάτωση αστικών παραμέτρων στην αρχιτεκτονική σύνθεση. Η αστικότητα δύσκολα μπορεί να οριστεί ώστε να μεταφέρει όλα τα νοήματα που εμπεριέχει, καθώς μεταγράφεται διαφορετικά ανάλογα με τον αρχιτέκτονα, το συγκείμενο (context) και το αρχιτεκτονικό πρόγραμμα. Σκοπός αυτής της ερευνητικής εργασίας είναι η ερμηνεία χαρακτηριστικών της αστικότητας και του τρόπου με τον οποίο αυτά μεταγράφονται συνθετικά στην αρχιτεκτονική των Πορτογάλων αρχιτεκτόνων Alvaro Siza Vieira και João Louis Carrilho da Graça. H εργασία δομείται σε τρία κεφάλαια. Στο πρώτο γίνεται μία σύντομη αναφορά στις θεωρητικές προσεγγίσεις της σύγχρονης Πορτογαλικής αρχιτεκτονικής, κυρίως μέσα από το έργο του Alvaro Siza. Έπειτα, περιγράφεται το πολιτικοκοινωνικό πλαίσιο πριν και μετά την επανάσταση του 1974 και στην συνέχεια, επιχειρείται η εμβάθυνση στα χαρακτηριστικά των δύο πόλων της Πορτογαλικής αρχιτεκτονικής, του Πόρτο και της Λισαβόνας. Το κεφάλαιο ολοκληρώνεται με αναφορά στο έργο της νέας γενιάς των Πορτογάλων αρχιτεκτόνων. Στα δύο επόμενα κεφάλαια αναλύονται τα σημαντικότερα έργα των Siza και Graça, όπου ερμηνεύεται ο τρόπος και τα εργαλεία με τα οποία μεταγράφονται χαρακτηριστικά της αστικότητας στον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό, σε μια συνεχή διαλεκτική σχέση με το φυσικό-πολιτιστικό-κοινωνικό πλαίσιο, την πόλη και την αρχιτεκτονική. Τέλος, θα διερευνηθούν συγκριτικά οι διαφορετικές προσεγγίσεις των δύο αρχιτεκτόνων, αλλά και της νέας γενιάς, σε σχέση με αυτή την προβληματική.
