Συντάχθηκε 07-12-2017 08:41
από Georgia Poniridou
Email συντάκτη: tponiridou<στο>tuc.gr
Ενημερώθηκε:
-
Ιδιότητα: υπάλληλος ΜΗΠΕΡ.
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗΣ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Όνοματεπώνυμο Προπτυχιακού Φοιτητή: Τσιώτα Παναγιώτα
Α.Μ.: 2012050086
Ημερομηνία Παρουσίασης: 7/12/2027
Ώρα: 13:00
Αίθουσα: K3A17
Θέμα «Βιοδιάσπαση Μικροπλαστικών στο Θαλάσσιο Περιβάλλον»
Επιβλέπων: Καλογεράκης Νικόλαος
Τριμελής Εξεταστική Επιτροπή:
1 Καλογεράκης Νικόλαος
2 Βενιέρη Δανάη
3 Συρανίδου Ευδοκία
Αναπληρωματικό Μέλος: Παρανυχιανάκης Νικόλαος
Περίληψη:
(ελληνικά)
Μεγάλες ποσότητες πλαστικών καταλήγουν κάθε χρόνο στο υδάτινο περιβάλλον με αποτέλεσμα να συσσωρεύονται, έχοντας αρνητικές συνέπειες για τη θαλάσσια ζωή. Απο το 1970 έχουν παρατηρηθεί μεγάλα κομμάτια πλαστικών στο θαλάσσιο περιβάλλον ενώ ο τρόπος μεταφοράς και η τύχη των πλαστικών κοματιών, απασχολεί έντονα την ερευνητική κοινότητα τη τελευταία δεκαετία. Τα πλαστικά εισέρχονται στο υδάτινο περιβάλλον σε ένα ευρύ φάσμα μεγεθών. Τα πιο συχνά χρησιμοποιούμενα πλαστικά δεν απομακρύνονται ποτέ πλήρως, αλλά θρυματίζονται σε μικροπλαστικά εξαιτίας της έκθεσης σε υπεριώδη (UV) ακτινοβολία, ακραίες θερμοκρασίες, μηχανική καταπόνηση από τα κύμματα τον αέρα και τήν άμμο καθώς και βιολογική δράση. Ανάμεσα στα πιο συχνά χρησιμοποιούμενα και άφθονα πολυμερή είναι πολυαιθυλένιο υψηλής πυκνότητας (HDPE) το οποίο είναι εξαιρετικά υδρόφοβο και υψηλού μοριακού βάρους κάτι που το καθιστά δύσκολα αποδομήσιμο εκτός κι αν υποστεί γήρανση . Ο πραγματικός χρόνος που χρειάζεται το πολυαιθυλένιο να αποδομηθεί εντελώς στο θαλάσσιο περιβάλλον παραμένει άγνωστος.
Στην παρούσα μελέτη, μετά πεντάμηνη έκθεση σε UV-A ακτινοβολία και άσκηση ήπιας μηχανικής καταπόνησης δημιουργήθηκαν δευτερογενή μικροπλαστικά από φίλμ υψηλής πυκνότητας πολυαιθυλενίου. Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η μελέτη της επίδρασης των θαλάσσιων μικροβιακών κοινοτήτων στα δευτερογενή μικροπλαστικά σε προσομειωμένο θαλάσσιο περιβάλλον όπου τα μικροπλαστικά είναι η μοναδική πηγή άνθρακα. Το εύρος διαμέτρου των μικροπλαστικών κυμαινόταν από 2mm εως 250μm. . Στη συνέχεια τα μικροπλαστικά χωρίστηκαν ισόποσα σε κωνικές φυάλες κι αυτές εμβολιάστηκαν με μικροβιακές κοινότητες από τον κόλπο του Άγιο Ονούφριου που είχε ήδη αναπτυχθεί παρουσία πολυαιθυλενίου ως μοναδική πηγή άνθρακα και της Σούδας Χανίων. Μετρήσεις βάρους των μικροπλαστικών , της μικροβιακής ανάπτυξης και δραστηριότητας του μεγέθους των σωματιδίων στο διηθούμενο υγρό κι της χημικής σύστασης της επιφάνειας των μικροπλαστικών πραγματοποιούνταν κάθε μήνα για την παρακολούθηση και εκτίμηση της επίδρασηςτων αυτόχθονων θαλάσσιων μικροβαικών κοινοτήτων σε δευτερογενή πλαστικά στο θαλάσσιο περιβάλλον.
(Αγγλικά)
The presence of plastic debris in the marine environment has been overlooked for years and only recently it was recognized as an emerging threat for the wellbeing of the planet. While the origins of plastic pollution have been thoroughly researched and recognized as mostly land-based, the fate of plastics following their release in the environment has just begun to be studied. The interactions of plastics with the marine environment can be of physical, chemical or biological nature. Plastic items with a size smaller than 5mm are called microplastics. Virgin polymer pellets and micro-beads used in personal care products are characterized as primary microplastics. At the same time, mechanical stress, solar radiation, heat, hydrolysis and the enzymatic processes of microorganisms affecting plastics during their residence in the marine environment, can cause the polymeric chains to degrade and the plastic items to fragment into smaller ones called secondary microplastics. The fragmentation of plastics has been studied in marine and land conditions, although limitedly, due to the complexity of interactions among a large number of factors, such as material and matrix properties, temperature, radiation, oxygen levels and mechanical stress, that are hard to be simulated effectively. Even in the few existing studies, the results are varying and in many cases contradictory. Changes in structure and mechanical properties have been repeatedly reported.
Polyethylene (PE), in its two basic forms (Low Density Polyethylene - LDPE and High Density Polyethylene – HDPE) is one of the most commonly used type of synthetic polymer and can cover a number of needs, including carrier bags, the most ubiquitous pollutant of the marine environment.
Τhe present work studies the potential for biodegradation of two indigenous marine communities on microplastics produced by the combined effect of artificial ultraviolet (UV) radiation and mild mechanical stress on thin HDPE films. Weight loss measurements were used for the determination of polymer degradation, while the colonization process was monitored through EPS (protein and carbohydrates) measurements, viable cell concentration, range in size of plastic debris in the filtrate water and chemical analysis in HDPE surface.
