Συντάχθηκε 24-08-2017 14:47
από Dimitra Athenaki
Email συντάκτη: athenaki<στο>tuc.gr
Ενημερώθηκε:
-
Κύρια: υπάλληλος.
Άλλες ιδιότητες: απόφοιτος ΜΔΕ/Διδ. ΜΠΔ, απόφοιτος προπτυχιακός ΜΠΔ, υπάλληλος ΜΗΧΟΠ
ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΚΡΗΤΗΣ
Σχολή Μηχανικών Ορυκτών Πόρων
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Εξεταζόμενος φοιτητής: Άγις-Γεωργίου Μουζάς
Θέμα Διπλωματικής Εργασίας: «Διερεύνηση μηχανικών ιδιοτήτων υδραυλικών κονιαμάτων»
Τριμελής Εξεταστική Επιτροπή:
τ.Καθ. Αγιουτάντης Ζαχαρίας(επιβλέπων)University of Kentucky, USA
Αν. Καθ. Μαραβελάκη Παγώνα (ΑΡΜΗΧ)
Επ. Καθ. Σταυρουλάκη Μαρία (ΑΡΜΗΧ)
Τόπος: Αίθουσα Συνεδριάσεων ΜΗΧΟΠ
Έναρξη: 31/08/2017 15:00
Λήξη: 31/08/2017 16:00
Περίληψη
Η παρούσα εργασία πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο ερευνητικού προγράμματος με τίτλο «συγκολλήσεις πώρινων θραυσμάτων μνημείων Ακροπόλεως» και επιστημονική υπεύθυνη την αναπληρώτρια καθηγήτρια Π. Μαραβελάκη. Βασικός στόχος του ερευνητικού προγράμματος ήταν ο σχεδιασμός συνθέσεων κονιαμάτων με βάση την υδραυλική άσβεστο (NHL 3,5z) με σκοπό τη χρήση τους στην συγκόλληση πώρινων θραυσμάτων μνημείων της Ακρόπολης.
Η εργασία αυτή επικεντρώνεται κυρίως τη μελέτη για τις μηχανικές αντοχές τόσο των αμιγών δοκιμίων που δημιουργήθηκαν όσο και των συγκολλημένων με τις επιλεγμένες συνθέσεις πώρινων θραυσμάτων από το μνημείο της Ακρόπολης.
Τα πειράματα και οι μετρήσεις πραγματοποιήθηκαν στο Εργαστήριο Μηχανικής Πετρωμάτων, με διευθυντή τον καθηγητή Ζ. Αγιουτάντη.
Αρχικά παρουσιάζονται οι συνθέσεις των αμιγών δοκιμίων που χρησιμοποιήθηκαν στην πρώτη φάση διερεύνησης των μηχανικών αντοχών τους και ακολουθούν τα αποτελέσματα της αντοχής τους σε διαδικασία μονοαξονικής θλίψης και σε κάμψη τεσσάρων (4) σημείων.
Στη συνέχεια περιγράφεται η διαδικασία συγκόλλησης πετρωμάτων (ακτίτες πού σκληροί, σκληροί, μαλακοί και νεώτεροι ακτίτες) με εκείνες τις συνθέσεις που επιλέχθηκαν από την προηγούμενη πειραματική διαδικασία, θεωρούμενες ως πλέον κατάλληλες για να χρησιμοποιηθούν ως υλικό συγκόλλησης. Τέλος παρουσιάζονται τα αποτελέσματα αντοχής των συγκολλημένων δοκιμίων σε κάμψη 4 σημείων., όπου στόχος επιτυχίας ήταν η καταστροφή του συνδετικού υλικού μόνο.
