Συντάχθηκε 03-10-2016 13:41
από Georgia Poniridou
Email συντάκτη: tponiridou<στο>tuc.gr
Ενημερώθηκε:
-
Ιδιότητα: υπάλληλος ΜΗΠΕΡ.
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗΣ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Όνοματεπώνυμο Προπτυχιακού Φοιτητή: ΕΥΤΥΧΙΑ ΛΕΔΑΚΗ
Α.Μ.: 2008050026
Ημερομηνία Παρουσίασης: 04-10-2016
Ώρα: 13.00
Αίθουσα: Κ2Α3
Θέμα «ΜΟΝΤΕΛΟΠΟΙΗΣΗ ΒΙΟΑΝΤΙΔΡΑΣΤΗΡΑ ΠΡΟΣΚΟΛΛΗΜΕΝΗΣ ΒΙΟΜΑΖΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ ΥΓΡΩΝ ΑΠΟΒΛΗΤΩΝ ΥΨΗΛΗΣ ΑΛΑΤΟΤΗΤΑΣ»
Επιβλέπων: ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΛΟΓΕΡΑΚΗΣ
Τριμελής Εξεταστική Επιτροπή:
1. ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΛΟΓΕΡΑΚΗΣ
2. ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΑΡΑΝΥΧΙΑΝΑΚΗΣ
3. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ
Αναπληρωματικό Μέλος: ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ
Περίληψη:
Οι Υδατοκαλλιέργειες μπορούν να είναι μία ιδιαίτερα επιζήμια δραστηριότητα για το περιβάλλον, αν συνδυαστούν με υπερεκμετάλλευση των φυσικών πόρων, κακή διαχείριση της διαδικασίας και απουσία συστημάτων επεξεργασίας των αποβλήτων τους. Σε αυτές τις περιπτώσεις, απελευθερώνονται στους υδάτινους αποδέκτες αρκετά μεγάλες συγκεντρώσεις θρεπτικών στοιχείων και οργανικού υλικού με αποτέλεσμα τη δημιουργία ευτροφικών ζωνών, ανοξικών ιζημάτων στο βυθό της θάλασσας, τοξικότητα στους αυτόχθονες υδρόβιους οργανισμούς κ.α.. Απέναντι σε αυτά τα ζητήματα, προκρίνεται η χρήση χερσαίων συστημάτων Υδατοκαλλιέργειας κλειστής ροής με επανακυκλοφορία. Στα συστήματα αυτά υπάρχει αυξημένη δυνατότητα ελέγχου συνολικά της διαδικασίας εκτροφής, αλλά και δυνατότητα επεξεργασίας του υγρού αποβλήτου που προκύπτει σε σημείο που να ξαναχρησιμοποιείται στον κύκλο της παραγωγής. Έτσι, ελαχιστοποιούνται οι αρνητικές επιπτώσεις στα τοπικά οικοσυστήματα και ανεξαρτητοποιούνται γεωγραφικά οι Υδατοκαλλιέργειες.
Στην παρούσα εργασία, έγινε μοντελοποίηση ενός βιοαντιδραστήρα προσκολλημένης βιομάζας ως προς τη δυνατότητά του να επεξεργαστεί υγρά απόβλητα υψηλής αλατότητας. Πάνω στο ύφασμα που χρησιμοποιεί ο αντιδραστήρας ως πληρωτικό υλικό, αναπτύχθηκαν κοινότητες μικροαλγών και βακτηρίων.
Το μαθηματικό μοντέλο αναπτύχθηκε σε περιβάλλον MATLAB® και περιγράφει τη δυναμική των διεργασιών απομάκρυνσης της οργανικής ύλης και των θρεπτικών συστατικών στον υπό μελέτη βιοαντιδραστήρα, για διαφορετικές οργανικές φορτίσεις αποβλήτου. Στη συνέχεια, τροποποιώντας το μοντέλο έγινε διερεύνηση της απόδοσης του συστήματος επεξεργασίας υπό συνεχή τροφοδοσία φρέσκου αποβλήτου, έτσι ώστε να, εκτιμηθεί η καταλληλότητα εφαρμογής του σε πραγματική χερσαία μονάδας υδατοκαλλιέργειας.
Σε γενικές γραμμές, υπήρξε καλή ταύτιση των πειραματικών τιμών απομάκρυνσης, με τις προβλεπόμενες τιμές από το μοντέλο για το χημικά απαιτούμενο οξυγόνο, το άζωτο υπό τη μορφή αμμωνιακών ιόντων και το φώσφορο. Ωστόσο διαπιστώθηκε πως για το νιτρικό άζωτο το μοντέλο κάνει υποεκτίμηση σε σχέση με τις διαθέσιμες πειραματικές τιμές.
Από την προσομοίωση του βιοαντιδραστήρα, προέκυψε ότι το πιλοτικό σύστημα ως έχει, θα μπορούσε να εφαρμοστεί για επεξεργασία ρεύματος αποβλήτου ως και 5,04 m3/ day, στην περίπτωση υψηλής οργανικής φόρτισης και χαμηλής συγκέντρωσης αμμωνιακού αζώτου. Για χαμηλή οργανική φόρτιση του αποβλήτου φάνηκε να υπάρχει δυνατότητα για μεγάλες παροχές εξωτερικής τροφοδοσίας μέχρι και 45.79 m3/day, με ανάγκη για περαιτέρω επεξεργασία μόνο ως προς το φώσφορο.
