Συντάχθηκε 29-10-2013 11:35
Στην Ελλάδα της κρίσης καμιά φορά χάνουμε τον προσανατολισμό μας και δεν ξέρουμε που πάμε.
Τα καθημερινά προβλήματα μας παίρνουν όλη την ενέργεια και το βράδυ έχει κανείς την αίσθηση ότι σκαρφαλώνει ψηλότερα σε ένα καράβι που βουλιάζει.
Για να μείνεις σταθερός στην πορεία, πρέπει να έχεις όραμα και στόχους και να βλέπεις μακριά.
Να για ποιο Πολυτεχνείο αγωνιζόμαστε:
• Για ένα Πολυτεχνείο που οι φοιτητές δεν θα έρχονται μόνο για να πάρουν ένα πτυχίο που δεν ανταποκρίνεται στην αγορά εργασίας αλλά θα παίρνουν ουσιαστικά προσόντα αναγνωρισμένα διεθνώς.
• Για ένα Πολυτεχνείο που φοιτητές και καθηγητές θα πηγαίνουν με όρεξη για μάθημα.
• Για ένα Πολυτεχνείο που όταν ο φοιτητής έχει ελεύθερο χρόνο θα έχει άπειρες ευκαιρίες να τον γεμίσει εποικοδομητικά.
• Για ένα Πολυτεχνείο που θα θέλεις να είσαι στο Campus και όχι στο Κούμ Καπί.
• Για ένα Πολυτεχνείο που θα κερδίζεις από τις συζητήσεις με τους συμφοιτητές σου και όχι μόνο από τα μαθήματα.
• Για ένα Πολυτεχνείο που με μια λογική προσπάθεια θα μπορείς να τελειώσεις έγκαιρα.
• Για ένα Πολυτεχνείο που θα μετράς για το έξυπνο και δημιουργικό μυαλό σου και όχι για το αυτοκίνητο που χρησιμοποιείς.
• Για ένα Πολυτεχνείο που καθηγητές και φοιτητές να μπορούν να καινοτομήσουν, να δουν τις ιδέες τους πράξη και, γιατί όχι, να κερδίσουν τίμια και χρήματα.
• Για ένα Πολυτεχνείο που το προσωπικό θα προσφέρει υπηρεσίες και θα αναγνωρίζεται γι' αυτό και όχι για τις γνωριμίες του.
• Για ένα Πολυτεχνείο που θα χαίρεσαι να το βλέπεις και να κάνεις περίπατο.
• Για ένα Πολυτεχνείο που θα μπορείς ελεύθερα να εκφράσεις ό,τι σκέψεις, αγωνίες ή θέσεις έχεις, χωρίς να χρειάζεται να μουτζουρώνεις τους τοίχους.
• Για ένα Πολυτεχνείο που θα είναι μια όαση ηρεμίας και όχι πεδίο μάχης και αντιπαράθεσης.
• Για ένα Πολυτεχνείο που θα σέβεσαι τον διδάσκοντα για αυτά που ξέρει και όχι για τον τίτλο ή τη θέση του.
• Για ένα Πολυτεχνείο που, δέκα χρόνια μετά, θα πιστεύεις ότι κάτι σου έδωσε και δεν σου χαράμισε τα καλύτερά σου χρόνια.
• Για ένα Πολυτεχνείο που θα αισθάνεσαι περήφανος που το τελείωσες και δεν θα αναπολείς μόνο τα καφέ και τις νότιες παραλίες της Κρήτης.
Όλα αυτά δεν γίνονται από καμία Διοίκηση, γίνονται μόνο αν όλοι το θέλουμε.
Και αν δεν το θέλουμε τότε ας μείνουμε στη μιζέρια μας, και ας μας φταίει η Παγκοσμιοποίηση, η Τρόϊκα, οι Πολιτικοί, οι επιχειρηματίες, κλπ.
Και αν όλοι αυτοί δεν φτάνουν τότε θα μας φταίει η κακή ώρα…
Διονύσης Τσιχριτζής
Πρόεδρος Συμβουλίου Πολυτεχνείου Κρήτης
