Συντάχθηκε 25-02-2013 11:55
από Pagona Makri
Email συντάκτη: pamakri<στο>tuc.gr
Ενημερώθηκε:
-
Κύρια: ΕΔΙΠ ΜΗΧΟΠ.
Άλλες ιδιότητες: απόφοιτος προπτυχιακός ΜΗΧΟΠ, απόφοιτος ΜΔΕ/Διδ. ΜΗΧΟΠ, υπάλληλος ΜΗΧΟΠ
ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΚΡΗΤΗΣ
Τμήμα Μηχανικών Ορυκτών Πόρων
Παρουσίαση
Διπλωματικής Εργασίας
Εξεταζόμενος φοιτητής: Μπέλλης Γεώργιος
Θέμα Διπλωματικής Εργασίας:
«Διερεύνηση Εμπλουτισιμότητας Μεταλλεύματος Φωσφορίτη Δ.Ελλάδας»
Ημέρα παρουσίασης: Τετάρτη, 27 Φεβρουαρίου 2013
Ώρα παρουσίασης: 11:00
Τόπος παρουσίασης: Αίθουσα Μ5002 (ΜΗΧ.Ο.Π.)
Συμβουλευτική Επιτροπή
Καθ. Ηλ. Σταμπολιάδης (επιβλέπων)
Επ.Καθ. Γ. Αλεβίζος
Λέκτορας Δ. Πεντάρη
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Για την πραγματοποίηση της παρούσας διπλωματικής εργασίας αρχικά πραγματοποιήθηκε μελέτη θραύσης του πετρώματος σε αυτοσχέδιο φυγοκεντρικό σπαστήρα, σε τρία κοκκομετρικά κλάσματα (16 - 22,4 mm, 4 -5,6 mm, 1- 1,4 mm) Για κάθε κλάσμα πραγματοποιήθηκε θραύση στον φυγοκεντρικό σπαστήρα σε διαφορετικές στροφές του κινητήρα του σπαστήρα. Ακολούθως πραγματοποιήθηκε κοκκομετρική ανάλυση των προϊόντων θραύσης σε εργαστηριακό δονητή κοσκίνων.
Αναφορικά με τη χημική ανάλυση, για το αρχικό δείγμα φωσφορίτη προέκυψε ότι η σύστασή του είναι 11.62 % P2O5, 38.76 % CaO, 0.28 % Fe2O3, 3.25 % SiO2, 29.78 % LOI. Σε ότι αφορά την ορυκτολογική ανάλυση, το δείγμα φωσφορίτη αποτελείται από ασβεστίτη (61,2% κατά βάρος), φθοροαπατίτη (34,4 %) και χαλαζία (4,4 %).
Στη συνέχεια πραγματοποιήθηκε βαρυτομετρικός διαχωρισμός του αρχικού δείγματος φωσφορίτη, μεγέθους 0,5-4 mm, με χρήση δύο βαρέων υγρών πυκνότητας 2,65 και 2,7g/cm3. Για τα προϊόντα πραγματοποιήθηκε χημική ανάλυση με τη μέθοδο του φθορισμού των ακτίνων Χ.
Ο εμπλουτισμός του μεταλλεύματος με επίπλευση αποτέλεσε την επόμενη μέθοδο που χρησιμοποιήθηκε. Η επιτυχία μιας επίπλευσης καθορίζεται από το μέγεθος των κόκκων αλλά και από το είδος των αντιδραστηρίων που θα χρησιμοποιηθούν. Για την εύρεση του κατάλληλου μεγέθους που πρέπει να έχουν οι κόκκοι φωσφορίτη πραγματοποιήθηκαν πέντε δοκιμές υγρής λειοτρίβησης σε σφαιρόμυλο (5 λεπτά, 10 λεπτά, 15 λεπτά, 20 λεπτά, 25 λεπτά).
Αναφορικά με την επίπλευση, συνολικά πραγματοποιήθηκαν δοκιμές επίπλευσης χρησιμοποιώντας πέντε αντιδραστήρια: Ελαϊκό οξύ, Δισ(πρόπυλο)φωσφορικό νάτριο, Δισ(βουτανο)φωσφορικό νάτριο, Δισ(εξανο)φωσφορικό νάτριο και Δισ(οκτανο)φωσφορικό νάτριο
Για όλα τα προϊόντα των δοκιμών επίπλευσης πραγματοποιήθηκαν χημικές αναλύσεις με τη μέθοδο του φθορισμού των ακτίνων Χ. Σημειώνεται ότι ο καλύτερος εμπλουτισμός από όλα τα αντιδραστήρια έγινε με χρήση του ελαϊκού οξέος.
Τέλος σε μικρή λειοτριβημένη ποσότητα έγινε δοκιμή καυστικοποίησης, δηλαδή πύρωσης για έξι ώρες στους 950ο C και στη συνέχεια ενυδάτωση. Ο φωσφορίτης αποτελείται από ασβεστίτη και απατίτη. Ο ασβεστίτης διασπάται στην ανωτέρω θερμοκρασία σε οξείδιο του ασβεστίου ενώ ο απατίτης παραμένει ανέπαφος. Με την ενυδάτωση του πυρωμένου προϊόντος το οξείδιο του ασβεστίου μετατράπηκε σε υδροξείδιο του ασβεστίου. Έτσι προέκυψε πολφός υδροξειδίου του ασβεστίου, για τον οποίο πραγματοποιήθηκε υγρή κοσκίνιση σε κόσκινο 63 μm. Για τα προϊόντα της υγρής κοσκίνισης, μετά από διήθηση και ξήρανση πραγματοποιήθηκε χημική ανάλυση από την οποία προέκυψε ότι το προϊόν +63 μm έχει περιεκτικότητα σε P2O5 13.43 % ενώ το προϊόν -63 μm 9.02 %. Με την πύρωση και ενυδάτωση αρχικού δείγματος φωσφορίτη προέκυψε προϊόν ελαφρώς εμπλουτισμένο σε P2O5 καθώς μια ποσότητα του CaO απομακρύνθηκε υπό μορφή Ca(OH)2.
