Συμβαίνει στο Πολυτεχνείο Κρήτης σε ροή RSS
Κυκλοφόρησε το νέο βιβλίο της κας Αμαλίας Κωτσάκη, Επικ. Καθηγήτριας της Σχολής Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πολυτεχνείου Κρήτης με τίτλο «Η στέγαση της Δικαιοσύνης. ΑΘΗΝΑ 1834-2014. Πόλη, Πολιτική, Αρχιτεκτονική», έκδoση ΝΟΜΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ.
Λίγα λόγια για το βιβλίο:
Η ευπρεπής στέγαση της Δικαιοσύνης στην ελληνική πρωτεύουσα υπήρξε διακαής πόθος κυβερνήσεων, δικηγόρων, τεχνικών και πολιτών από ιδρύσεως του ελληνικού Κράτους μέχρι τις μέρες μας. Το Δικαστικό Μέγαρο Αθηνών, δημόσιο κτήριο πνοής, στην μακρά και περιπετειώδη ιστορία του συχνά έχει υπάρξει σημείο συνάντησης πολιτικών φιλοδοξιών και αρχιτεκτονικών οραμάτων. Ηγετικές μορφές της πολιτικής σκηνής στην Ελλάδα παρελαύνουν μαζί με μερικούς από τους πλέον διακεκριμένους έλληνες αρχιτέκτονες δίνοντας τη δυνατότητα να διερευνηθεί η σχέση Πόλης – Πολιτικής και Αρχιτεκτονικής με άρμα το Δικαστικό Μέγαρο Αθηνών, το δημόσιο κτήριο με τον σημαντικότερο αστικό συμβολισμό, του υπέρτατου θεσμού της Δικαιοσύνης.
Ουσιαστικά πρόκειται περί της Ιστορίας της Πόλης των Αθηνών με πρίσμα θέασης την αστική παρουσία του θεσμού της Δικαιοσύνης.
Το παραπάνω μείζονος σημασίας θέμα πραγματεύεται το βιβλίο με τίτλο: «Η στέγαση της Δικαιοσύνης. ΑΘΗΝΑ 1834-2014. Πόλη, Πολιτική, Αρχιτεκτονική», το οποίο αποτελεί προϊόν αρχειακής έρευνας σε πάνω από 30 αρχεία στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Το βιβλίο αναπτύσσεται σε τέσσερα μέρη.
Στο πρώτο μέρος 1824-1881, από την Αντιβασιλεία μέχρι την ενεργό συμμετοχή του Χαρ. Τρικούπη, διερευνώνται οι απαρχές του ζητήματος με την μετατροπή εκκλησιών για τη στέγαση των Δικαστηρίων της ελληνικής πρωτεύουσας όπου συμβάλει ο διακεκριμένος αρχιτέκτων Χριστιανός Χάνσεν και εκπονείται το πρώτο σχέδιο για το Δικαστικό Μέγαρο Αθηνών.
Στο δεύτερο μέρος 1881-1910 διερευνάται το Δικαστικό Μέγαρο Αθηνών στα πλαίσια των μεταρρυθμιστικών προγραμμάτων του Χαρίλαου Τρικούπη με τον διάσημο αρχιτέκτονα Ερνέστο Τσίλλερ σε ρόλο πρωταγωνιστικό να εκπονεί σειρά σχεδίων για το εν λόγω Μέγαρο. Ακολουθεί ο αρχιτεκτονικός διαγωνισμός του 1900 όπου η πρώτη εμφάνιση του αρχιτέκτονα Αλέξανδρου Νικολούδη.
Στο τρίτο μέρος 1910-1932, το Δικαστικό Μέγαρο Αθηνών μελετάται ως σύμβολο του βενιζελικού οράματος για το Κράτος Δικαίου. Περιλαμβάνεται ο διεθνής αρχιτεκτονικός διαγωνισμός της πρώτης βενιζελικής κυβέρνησης του 1910 καθώς και τα ουτοπικά σχέδια για το Δικαστικό Μέγαρο στη θέση Μακρυγιάννη με αξιομνημόνευτη την εμμονή του Ελευθερίου Βενιζέλου και η μεγάλη αντιπαράθεση του 1930.
Στο τέταρτο μέρος 1932- σήμερα εξετάζεται η μεταπολεμική εξέλιξη του θέματος.
Η ζωογόνηση του ζητήματος από τη μεταξική δικτατορία το 1938. Το πρώτο μεταπολεμικό ενδιαφέρον για τη στέγαση της Δικαιοσύνης στην Αθήνα. Η πολεοδομική διάσταση του προβλήματος. Η πραγματιστική προσέγγιση της πρώτης κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Καραμανλή το 1950-51 και οι προβληματισμοί της δεκαετίας. Η οριστικοποίηση της θέσης στις φυλακές Αβέρωφ το 1962 - Θέσεις και αντιθέσεις. Ο αρχιτεκτονικός διαγωνισμός του 1968 - Παρεμβάσεις και αμφισβήτηση. Η υλοποίηση του έργου και οι επερχόμενες μετατροπές. Η «λύση» της Ευελπίδων. Η σημερινή κατάσταση.
Το βιβλίο ολοκληρώνεται με επίμετρο – συμπεράσματα. Οι κορυφώσεις του ενδιαφέροντος. Όραμα και ρεαλισμός σε διαρκή εναλλαγή. Οι μοχλοί της προώθησης. Οι αντιλήψεις περί Δικαιοσύνης και οι αρχιτεκτονικοί – πολεοδομικοί αντικατοπτρισμοί τους
Η περιπλάνηση του Μεγάρου στην πόλη και η τελική επιλογή της θέσης του
Οι προτάσεις της αρχιτεκτονικής και η αρχιτεκτονική των προτάσεων
Η διαρκής ματαίωση. Η διαρκής επιστροφή.
Περιλαμβάνει πλούσια εικονογράφηση προερχόμενη από δυσπρόσιτες ερευνητικές πηγές. Αρχιτεκτονικά σχέδια συχνά μεγάλης εικαστικής αξίας και σπάνιο φωτογραφικό υλικό συνθέτουν τα εικονογραφικά τεκμήρια του τόμου ο οποίος απευθύνεται σε αρχιτέκτονες και πολεοδόμους, νομικούς, ιστορικούς, αθηναιολάτρες αλλά και γενικότερο ενδιαφερόμενο κοινό.
