Συμβαίνει στο Πολυτεχνείο Κρήτης σε ροή RSS
Θα προτιμούσα τούτη η ιστορία να άρχιζε σαν παραμύθι. Θα μ 'άρεσε να έλεγα:
«Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένας μικρός πρίγκιπας που κατοικούσε σε ένα πλανήτη, ίσα που τον χωρούσε, και χρειαζόταν κάποιο φίλο...»
Και αν πρόκειται να σου πω τόσες λεπτομέρειες για το σύνδρομο Β612, και αν σου εμπιστεύτηκα τον αριθμό του, γι'αυτό φταίνε οι μεγάλοι. Στους μεγάλους αρέσουν τα νούμερα. Όταν τους μιλάς για ένα καινούργιο φίλο, δεν ρωτάνε ποτέ τα ουσιώδη. Δεν λένε ποτέ: «Πως είναι η φωνή του; Ποια είναι τα αγαπημένα του παιχνίδια; Κάνει συλλογή από πεταλούδες;».
Οπότε, αν τους πεις: «Η απόδειξη πως ο μικρούλης μου υπήρξε είναι πως ήταν γοητευτικός, πως γελούσε και πως έψαχνε κάπου να πιστέψει ∙ όταν ψάχνεις κάπου να πιστέψεις, δεν μπορείς παρα να υπάρχεις», θα ανασηκώσουν τους ώμους και θα σου πουν πως παιδιαρίζεις.
Αν όμως τους πεις: «Ανήκε στην κατηγορία ψυχικής νόσου Β612», τότε θα πειστούν και θα σ’ αφήσουν ήσυχη με τις ερωτήσεις τους. Έτσι είναι αυτοί. Μην τους κρατάς κακία. Τα παιδιά πρέπει να είναι επιεική με τους μεγάλους.
Μια ελεύθερη θεατρική απόδοση του "μικρού πρίγκιπα"
24 έως 31 Μαϊου, 2015
Διάρκεια 2 ώρες | Παλιές δικαστικές φυλακές Χανίων, πίσω απο τα δικαστήρια.
