Συμβαίνει στο Πολυτεχνείο Κρήτης σε ροή RSS
Με συντριβή καρδίας ανακοινώνουμε τον αδόκητο θάνατο σε τροχαίο δυστύχημα επί του Βορείου Οδικού Άξονα Κρήτης στις 2 Σεπτεμβρίου 2021 της αγαπητής από όλη την Πολυτεχνική Κοινότητα Θέλμας Μαυρίδου, Προϊσταμένης του Τμήματος Δημοσίων και Διεθνών Σχέσεων του Πολυτεχνείου Κρήτης.
Η Θέλμα Μαυρίδου υπήρξε ενεργό μέλος του Πολυτεχνείου Κρήτης για περισσότερα από 30 χρόνια. Το 1988 εισήχθη ως προπτυχιακή φοιτήτρια και σπούδασε στη Σχολή Μηχανικών Παραγωγής και Διοίκησης, απ' όπου έλαβε το Δίπλωμα Μηχανικού. Στη συνέχεια, το 1993 μετέβη για μεταπτυχιακές σπουδές στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και έλαβε Μεταπτυχιακό Δίπλωμα στην Επιχειρησιακή Έρευνα από το University of Florida, δημοσιεύοντας και έξι επιστημονικά άρθρα. Επέστρεψε στο Πολυτεχνείο Κρήτης το 1997, όπου εργάστηκε αρχικά στο Γραφείο Διασύνδεσης και Σταδιοδρομίας και κατόπιν ως Προϊσταμένη Γραμματείας της Σχολής Μηχανικών Παραγωγής και Διοίκησης. Συνέχισε ως Υπεύθυνη του Προγράμματος Διά Βίου Μάθησης LLP/ERASMUS και Erasmus+. Από το 2014 μέχρι σήμερα υπηρετούσε στο Τμήμα Δημοσίων και Διεθνών Σχέσεων, στο οποίο ανέλαβε Προϊσταμένη τα τελευταία δύο χρόνια.
Ο ενθουσιασμός, η δημιουργικότητα, η εργατικότητα, το χαμόγελο, η θετική διάθεση, η αγάπη για όλους ανεξαιρέτως ήταν μερικά από τα χαρακτηριστικά της ιδιαίτερης προσωπικότητας της Θέλμας. Χειριζόταν με απόλυτη άνεση τα διαδικτυακά μέσα και τα κοινωνικά δίκτυα και πάντα διέθετε πνεύμα μάθησης για νέες τεχνολογίες. Ήταν γνωστή και αγαπητή σε όλη την Πολυτεχνική Κοινότητα και ιδιαίτερα μεταξύ των φοιτητών, καθώς ήταν υπεύθυνη για την οργάνωση των φοιτητικών ομάδων και των δράσεων εθελοντισμού. Ήταν ο άνθρωπος που συνέδεε φοιτητές, υπαλλήλους, καθηγητές, Σχολές, διοίκηση, όλους μεταξύ τους, σε ένα σώμα, σε κοινές δραστηριότητες.
Αγαπημένη μας Θέλμα, η αιφνίδια και βίαιη απώλειά σου στην πιο παραγωγική περίοδο της ζωής σου είναι οδυνηρή για όλους μας. Από σήμερα το Πολυτεχνείο Κρήτης είναι φτωχότερο, είναι λειψό, είναι "ακρωτηριασμένο"! Η φωνή σου, που καλωσόριζε και συντόνιζε τους συμμετέχοντες σε κάθε εκδήλωση, σίγησε. Το αφοπλιστικό σου χαμόγελο, που γαλήνευε κάθε συνομιλητή σου, πάγωσε. Οι ενθουσιώδεις αναρτήσεις σου για κάθε νέο ή είδηση του Πολυτεχνείου σταμάτησαν. Όλα αυτά τα έχεις πάρει μαζί σου πλέον στην αιωνιότητα ...
Στεκόμαστε δίπλα στον σύζυγό σου, στην μοναχοκόρη σας και στην ευρύτερη οικογένειά σου.
Καλό Παράδεισο!
Εκ μέρους της Πολυτεχνικής σου οικογένειας,
η Πρυτανεία του Πολυτεχνείου Κρήτης
[ακολουθεί η αρχική ενημέρωση της Πολυτεχνικής Κοινότητας στις 02.09.2021]
Δεν υπάρχουν λόγια να παρηγορήσουν ...
Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψουν ...
Αγαπημένη μας Θέλμα, πώς να το πιστέψει κανείς ότι μόλις πριν λίγες ώρες μιλούσαμε για την ιστοσελίδα του Πολυτεχνείου, για την ανακοίνωση του Μίκη, για τις όμορφες στιγμές της τελευταίας απονομής, για την ενημερωτική εκδήλωση για τον covid, για τα τελευταία νέα που έχουμε να προβάλλουμε, για τις μελλοντικές εκδηλώσεις, για ..., για ...
... και τώρα ... ξαφνικά ... σε μία μόνο στιγμή ... το τέλος;
Εσύ που ήσουν πάντα με το χαμόγελο στα χείλη, πάντα με θετική διάθεση, πάντα πρόσχαρη, πάντα ενθουσιώδης, ... έφυγες;
Ας ήταν μόνο ένα κακό όνειρο, ένας εφιάλτης, ... και όχι η σκληρή πραγματικότητα ...
Καλό σου ταξίδι ...
Σε αγαπάμε, όπως μας αγαπούσες όλους ...
Η Επικήδειος Ομιλία του Πρύτανη του Πολυτεχνείου Κρήτης για τη Θέλμα Μαυρίδου
Είναι πάρα πολύ λίγοι οι άνθρωποι αυτοί που ο κοινωνικός και επαγγελματικός τους περίγυρος τους χαρακτηρίζει με το μικρό τους όνομα. Στα 30 χρόνια που είμαι στο Πολυτεχνείο Κρήτης, νομίζω δεν υπήρχε άλλο άτομο, παρά μόνο η Θέλμα. Όλοι την ξέρανε ως Θέλμα. Πριν περίπου δύο χρόνια ήρθε στο γραφείο μου μία ομάδα φοιτητών και μου ζητήσανε να κάνουνε μία πολιτιστική εκδήλωση. Αφού συζητήσαμε, τους παρέπεμψα για τα οργανωτικά να συζητήσουν με την κυρία Μαυρίδου. Με κοιτάξανε όλοι με ένα ερωτηματικό... Και ένας εξ αυτών είπε: «Μα καλά, δεν θα πάμε να δούμε τη Θέλμα;»...
Το βράδυ της μοιραίας Πέμπτης, όταν δεχόμουνα πολλά τηλεφωνήματα από ανθρώπους που θέλανε να δούνε τι έγινε, πήρα κι ένα τηλεφώνημα από κάποια δημοσιογράφο των Χανίων, η οποία μου είπε: «Αυτή ήταν η Θέλμα μας;»…
Αυτή ήταν η Θέλμα, η Θέλμα μας, η Θέλμα του Πολυτεχνείου Κρήτης, το χαμόγελο και η ψυχή του Πολυτεχνείου Κρήτης. Ήταν ο συνδετικός ιστός που συνέδεε φοιτητές, καθηγητές, προσωπικό. Ήταν η γέφυρά μας προς τον έξω κόσμο. Αυτή προωθούσε όλα τα επιτεύγματα του Πολυτεχνείου και τα επιτεύγματα του προσωπικού του Πολυτεχνείου. Ήταν αυτή η οποία κοιτούσε και φρόντιζε ο,τιδήποτε είχε να κάνει με την εξωστρέφεια του Πολυτεχνείου, με όλα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ήταν αυτή, η οποία οργάνωνε με φοβερά αποτελεσματικό τρόπο όλες τις τελετές απονομής των διπλωμάτων μηχανικού. Ήταν αυτή, η οποία οργάνωνε και συντόνιζε τις Ημέρες Επιστήμης και Τεχνολογίας, όλες τις εθελοντικές δράσεις στο Πολυτεχνείο, όλες τις πολιτιστικές δραστηριότητες των φοιτητικών πολιτιστικών ομάδων. Ήταν αυτή που δημιουργούσε το ηλεκτρονικό περιοδικό του Πολυτεχνείου «Συντεταγμένες». Αυτή που ονόμασε «Συντεταγμένες» το ηλεκτρονικό περιοδικό του Πολυτεχνείου.
Ήταν ένα πολύ μεγάλο προνόμιο να δουλεύεις σε καθημερινή βάση με τη Θέλμα. Γιατί απολάμβανες το χαμόγελό της, τον παιδικό της ενθουσιασμό, το όραμά της, το πώς έβλεπε τα πράγματα, προς τα που έπρεπε να πάμε ως Ίδρυμα και να κινηθούμε. Θυμάμαι την Πέμπτη το πρωί ήρθε στο γραφείο μου και συζητήσαμε για το τι θα βάζαμε μέσα στο επόμενο τεύχος του περιοδικού μας, τις «Συντεταγμένες». Και μου είπε επίσης ότι στο μεθεπόμενο τεύχος αυτό που θα ήθελε να κάνει, θα ήθελε να προβάλει όλες τις γυναίκες-καθηγήτριες του Πολυτεχνείου και πώς θα ήθελε να τις μαζέψει όλες στα σκαλάκια που είναι στο αίθριο του Κτιρίου Επιστημών και να τις φωτογραφίσει.
Κάθε φορά που συζητούσαμε με τη Θέλμα για το τι έπρεπε να κάνουμε, στο τέλος με πονηρό χαμόγελο και οι δυο μας καταλήγαμε ότι δεν θα έπρεπε να πούμε τίποτε στον Αντιπρύτανη, τον Μιχάλη τον Λαγουδάκη, γιατί ως ψείρας που ήταν, θα τα έβλεπε όλα και θα καθυστερούσε πάρα πολύ. Κι όταν έφευγε από το γραφείο μου, έμπαινα εγώ στο zoom, έβλεπα σε τρία λεπτά άναβε το κόκκινο λαμπάκι της Θέλμας και του Μιχάλη και συζητούσαν γι’ αυτά που λέγαμε πιο πριν, γιατί η Θέλμα ήθελε τα πάντα να γίνουν τέλεια και ήθελε να καθίσουν με τον Μιχάλη, έτσι ώστε όλα να είναι τέλεια, ο,τιδήποτε είχε στο μυαλό της και διοργάνωνε.
Απ’ όλες τις εκδηλώσεις, τις οποίες διοργάνωσε, υπήρχε μία, η οποία δεν ήταν ιδιαίτερα επιτυχής. Ήταν μόλις που είχαμε αναλάβει την Πρυτανεία στο Πολυτεχνείο Κρήτης. Ήταν Μάρτιος του 2018. Ήρθε λοιπόν στο γραφείο μου και μου λέει: «Έχω μία ιδέα για την 21η Μαρτίου που είναι η παγκόσμια ημέρα ποίησης. Θα δημιουργήσουμε έναν σύνδεσμο στο forum, στο ηλεκτρονικό forum του Πολυτεχνείου, όπου συζητούμε και παρουσιάζουμε το τι συμβαίνει στο Πολυτεχνείο. Και στον σύνδεσμο αυτό, την ημέρα αυτή που γιορτάζουμε την ποίηση, ο κάθε ένας, το κάθε μέλος της Πολυτεχνικής κοινότητας, θα μπορεί να ανεβάζει ένα ποίημα που το έγραψε ο ίδιος ή η ίδια, είτε το διάβασε κάπου και του άρεσε». Αυτή λοιπόν την εξαιρετική ιδέα την υλοποίησε η Θέλμα, έβαλε τον σύνδεσμο και στις 21 Μαρτίου του 2018 από τα 4.000-4.500 ενεργά μέλη της Πολυτεχνικής κοινότητας ανταποκρίθηκαν περίπου 6! Την επόμενη μέρα το πρωί, στις 22 Μαρτίου, ήρθε στο γραφείο μου, στην πόρτα, έσκασε αυτό το μεγάλο χαμόγελο και είπε: «Δεν πειράζει, κύριε Πρύτανη, εμείς επιμένουμε στην ποίηση!».
3,5 χρόνια μετά, επιμένοντας στην ποίηση, θα ήθελα εκ μέρους του Πολυτεχνείου, να αφιερώσω ένα ποίημα στην αγαπημένη μας Θέλμα. Το ποίημα το έγραψε μια Αμερικανίδα, η Mary Elizabeth Frye και έχει τίτλο “I am not there”, «Δεν είμαι εκεί».
Μην στέκεστε στον τάφο μου και κλαίτε.
Δεν είμαι εκεί, δεν κοιμάμαι εκεί.
Χίλιοι άνεμοι είμαι που φυσούν.
Ανταύγειες είμαι στο χιόνι διαμαντένιες.
Είμαι το φώς του ήλιου στα ώριμα στάχυα.
Είμαι του φθινοπώρου η απαλή βροχή.
Όταν ξυπνάτε στου πρωϊνού τη σιγαλιά,
είμαι η γρήγορη, ανοδική ορμή
των σιωπηλών πουλιών στην κυκλική τους πτήση.
Είμαι τ' αστέρια που τη νύχτα αχνοφέγγουν απαλά.
Μην στέκεστε στον τάφο μου και κλαίτε.
Δεν είμαι εκεί, δεν κοιμάμαι εκεί.
Για τον σύντροφό της Σωτήρη, κι αυτόν απόφοιτο του Πολυτεχνείου Κρήτης, την πολυαγαπημένη της κόρη Φοίβη, την αδελφή της, τους γονείς της, τους συγγενείς, τους φίλους, τους συνεργάτες, δεν υπάρχουν λόγια παρηγοριάς. Υπάρχει μόνο η υπόσχεση ότι θα την κρατάμε για πάντα στην καρδιά μας.
Θέλμα, σ’ αγαπάμε πολύ!
Καλό σου ταξίδι …
Εκφωνήθηκε στα Χανιά, την Κυριακή 5 Σεπτεμβρίου 2021, στην εξόδιο ακολουθία της Θέλμας Μαυρίδου στον Ι. Ν. Αγίου Λουκά Χανίων από τον Πρύτανη του Πολυτεχνείου Κρήτης, Καθ. Ευάγγελο Διαμαντόπουλο.
